Wild Heart

Tutaj wypasają się ciężarne klacze.
(http://www.stopgapfencing.co.uk/images/bar_gate_post_rail_paddock.jpg)

Ze zdziwieniem zauważyłam, że Vanessa ominęła padok, na którym zwykle się pasałam i zaczęła prowadzić mnie na oddzielne pastwisko. Prychnęłam oburzona, a Jacob zaśmiał się rozbawiony. Razem ze mną i z Ness wszedł na jeden z wolnych padoków. Moja właścicielka zdjęła mi kantar i puściła wolno. Wspólnie z Jake'm zasiadła pod jednym z drzew, a ja zaczęłam powoli truchtać, w nadziei, że jednak ktoś zakłóci mój spokój i odwiedzi mnie na tym padoku...

Ally z wolna wprowadziła mnie przed padok na którym była tylko Furia. Uwiązała mnie poza padokiem i skoczyła do Nessie i Jake'a.
-Nie przeszkadzam? Mogę tu wprowadzić Ontaria?

Słysząc jakiś znajomy głos, przystanęłam i odwróciłam głowę w tamtym kierunku. Zastrzygłam radośnie uszami, na widok gości.
- Jasne. Myślę, że Furia nie ma nic przeciwko. - uśmiechnęła się Nessie do Ally. - Prawda? - zwróciła się do mnie. Na potwierdzenie jej słów, zarżałam donośnie.

Ally się uśmiechnęła i pobiegła po mnie. Trochę niepewnie wszedłem na teren padoku. Zarżałem cicho.

Potruchtałam do Ontario, jednak nie zdążyłam do niego dobiec. Przerwał mi to ostry ból brzucha. Przemogłam go jednak i postępowałam do ogiera, parskając cicho.

-Coś ci jest?-Zapytałem troskliwie. Zacząłem skubać trawę.

- Nic takiego. - prychnęłam z dumą i pogardą. Nienawidziłam litości. Zaraz jednak dodałam już uprzejmiej. - Źrebięta...
Pragnęłam, aby Ontario zapomniał o mojej pierwszej odpowiedzi. Nie potrafiłam wyzbyć się mojej dumy i uprzedzenia do niektórych rzeczy. Chwyciłam jedno z jabłek i zjadłam je ze smakiem. Ból brzucha jednak nie ustąpił. Wręcz przeciwnie, wzmógł się.

Parsknął i nadal się pasł.

Odetchnęłam głęboko, co sprawiło mi jeszcze większy ból. Zachłysnęłam się powietrzem, parskając cicho. Moje mięśnie napięły się mocno, a w brzuchu poczułam uderzenia maleńkich kopytek...

Pogalopowałem do Ally, leżała w trawie. Pogłaskała mnie, i znów byłem na poprzednim miejscu.

Po kolejnych kilku minutach, zmęczona bólem wywołanym przez źrebięta, padłam na trawę. Nessie zjawiła się przy mnie błyskawicznie. Wiedziała co się święci, ja także. Gładziła mnie uspokajająco po łbie i szyi, ja zaś dyszałam głośno. Vanessa wysłała SMS'a do Kat: "Furia rodzi!".

Przybiegła zaraz za Nessie. Usiadła przy niej i także uspokajała Furię. Ja za to obserwowałem je parskając.

Kiedy byliśmy juz przy bramie zauważyłem że Furia leży na ziemi, przestraszyłem się i ruszyłem w jej stronę. Kat i Jemes również.

Dyszałam ciężko.
- Csii... - uspokajała mnie Nessie. Kiedy zauważyłam Carino zrobiło mi się lżej... Odetchnęłam głośno, co tylko wzmogło ból. Po chwili wyczułam, jak moje, (nasze!) źrebięta wydostają się z mojego brzucha...

Połorzyłem się koło Furi. Uspokajałem ją cichym rżeniem. Kat i James byli również koło niej.

Powiodłam wzrokiem po wszystkich zebranych. Trochę stresowała mnie obecność Jacoba i Jamesa, ale po chwili całkiem o nich zapomniałam. Skupiłam się na własnym oddechu i cichym rżeniu Carino. Nessie wciąż gładziła mnie po łbie.

Kat podeszła do mnie i pogładziła mnie do szuji. nie wiem czemu ale chyba denerwowałem sie bardziej niż wszyscy. Parsknąłem do Furi.

Nagły atak bólu powalił mnie na ziemię. Wiłam się w agonii dosyć długo, aby na zawsze zacząć cenić swoje życie. W końcu położyłam się 'normalnie', a tuż obok mnie wiły się dwa źrebaczki...
Klaczka...
(http://images20.fotosik.pl/15/baace69fe71e8b09med.jpg)
i ogierek...
(http://republika.pl/blog_cb_4732161/7416609/tr/zre.jpg)
parskały niespokojnie, szukając mamy. Zachwycona Nessie przestała mnie gładzić.

-No, to może my już pójdziemy-Powiedziała cicho Ally, wstając i powoli kierując się w stronę wyjścia.

- Jak uważacie. - powiedziała Ness. Ja zaś wstałam i zaczęłam czyścić źrebięta. Jacob i Vanessa wspólnie stwierdzili, że czas już żebyśmy odpoczęli. Moja właścicielka założyła mi kantar i wyprowadziła z padoku, ufając, że źrebięta są zbyt małe, aby zaczęły się oddalać. Jacob wstał, pożegnał się z resztą i również podążył za Nessie.

-Idziemy na padok koło domu?-spytał James. Skubnąłem troche trawy i podszedłem do nich. Kat z usmiechem wzieła mnie za kantar i powiedziała.:
-no jasne-i wyszliśmy.