Leśne jezioro.

[Carino]

Głaskałam ja dalej. Jej chrapy były rozszerzony. Zaczęłam stosować techniki relaksu koni których nauczył mnie dziadek.

[Furia]

Po kilkunastu minutach policja przybyła na miejsce.
- Witam. - powiedział komendant. - Nazywam się Erwin Garien i jestem komendantem policji w Teirm. Czy mam przyjemność mówić z Vanessą Anderson?
- Tak, to ja. - przytaknęła dziewczyna.
- Zostaniesz wynagrodzona ze zgłoszenie przestępstwa po obejrzeniu miejsca i sprzętu kłusowników.
- Ależ nie trzeba. - powiedziała z uśmiechem dziewczyna.
- Trzeba, trzeba. - zaśmiał się komendant i odszedł. Nagle jeden z policjantów, przeszukując torbę łowców odnalazł dziwne płyny.
- Szefie! Mam coś! To środki usypiające i antidotum na nie... I inne różne trucizny... - powiedział uważnie oglądając znalezisko. Podeszłam bliżej i zerknęłam na buteleczki i strzykawki.
- Antidotum! Muszę je podać Carino! - wyjaśniłam, a śledczy podał mi jedno z nich. - Dziękuję.
Podbiegłam do ogiera i wstrzyknęłam mu płyn. Znów zaczęłam gładzić go po szyi, mówiąc uspokajająco.

[Carino]

Kiedy odzyskałem przytomność zerwałem się na równe nogi. Widząc nieznanych mi męrzczyzn zacząłem wierzgać i wściekle rżeć.

[Furia]

- Hej, Carino! Spokój! - krzyknęła Ness. Wiedziała, że tutaj liczyła się stanowczość. Policjanci nie zwrócili uwagi na wściekłego konia.

[Carino]

Byłem przestraszony i spięty, od dalszego wierzgania powstrzymał mnie okropny ból w nodze. Policjanci chodzili po łące i oglądali sprzęt. Kiedy jeden z nich wyją strzykawkę zawierzałem ponownie i ruszyłem szalonym cwałem przed siebie.

[Furia]

- Nie tym razem, skarbie. - powiedziała zalotnie Nessie i zarzuciła na szyję Carino lasso. Ogier zatrzymał się natychmiast, a dziewczyna odprowadziła go dalej od policjantów i pogładziła po pysku.
- Już nic ci nie grozi. - powiedziała cicho i łagodnie.

[Carino]

Jeszcze raz podniosłem kopyta znad ziemi ale tym razem nisko. Dotyk i głos Ness uspokoił mnie. Wtedy przypomniałem sobie o Kat. Nerwowo patrzyłem w stronę łąki na której była. Cicho zarżałam.

[Furia]

- Nic jej nie będzie. - uspokoiłam ogiera. - Zaraz do niej pójdziemy, dobrze? - zapytałam. - Ale najpierw musimy poinformować o tym policjantów... Zaczekaj tutaj. - przywiązała Carino do drzewa i pobiegła na małą polankę. Śledztwo wciąż było prowadzone.
- Ogier jest przerażony. Będziemy w pobliżu jeziora. - powiedziała do komendanta i wróciła do fryza. Odwiązała go od drzewa i wprowadziła nad jeziorko, wciąż uspokajając.

[Carino]

Kiedy zobaczyłem Kat zarżałem radośnie. Wtedy ona spojrzała w moją strone, wstała z ziemi i nadal chwiejnym krokiem ruszyła w moim kierunku, lecz kiedy była w połowie drogi straciła przytomność, widząc to wyrwałem się Ness i podbiegłem do niej. 

[Furia]

Ness pozwoliła Carino spotkać się ze swoją panią. Ona także do niej podbiegła. Sprawdziła tętno. Było dobre. Zostawiła więc Kat i ruszyła do mnie. Kiedy ją ujrzałam, ociężale podniosłam łeb i zarżałam radośnie. Dziewczyna położyła się obok mnie, gładząc mój bok i uspokajając. Przymknęłam oczy, z ulgą. Czułam bliskość Nessie i działało to na mnie kojąco.

[Carino]

Położyłem się koło nieprzytomnej Kat. Kiedy otwarła oczy od razu rzuciła mi sie na szyje i mocno przytuliła. Na policzkach miała łzy.

[Furia]

Dyszałam ciężko, lecz spokojnie. Ness tuliła się do mnie przez dłuższy czas. Zaraz jednak podniosła się i powiedziała:
- Coś czuję, że czas się zbierać...
- Nie tak szybko, moja panno. - zaśmiał się policjant, stojący za dziewczyną. - Uroczyście wręczam ci nagrodę za poinformowanie nas o próbie popełnienia zbrodni. Johana i jego załogi szukamy już ponad rok. Dzięki tobie mamy więcej informacji i możemy kontynuować śledztwo z nową siłą. - uśmiechnął się i wręczył Ness niewielką kopertę. Odszedł równie szybko jak się pojawił.
- 300 ZP! - zdziwiła się dziewczyna. Długo przeglądała pieniądze, po czym niechętnie schowała je do kieszeni i ponownie spojrzała na mnie.
- Teraz możemy iść... - powiedziała powoli. Zarzuciła mi lasso na szyję i pomogła wstać. Wolno podeszłyśmy do Kat i Carino. Jego lasso chwyciła Ness i pomogła wstać dziewczynie. - Dasz radę iść sama ? - zapytała opiekuńczo.

[Carino]

-Tak-odpowiedziała. -Wstałem i od razu ukłoniłem się przed Ness w podziękowaniu za uratowanie mi życia. Wtedy Kat zauważyła moją ranę na nodze, zrobiła się biała jak papier i powiedziała:
-Carino jest ranny, co się stało?-domagała się przebiegu zdażeń.

[Furia]

- Nie denerwuj się. Zajmę się nim na padoku i tam ci także wszystko opowiem. - zapewniła Nessie. - Chodźmy.
Ciężko ruszyłam za moją właścicielką.

[Carino]

Kat i ja wyrównaliśmy kroku z Ness i Furią.