Las iglasty.

[Furia]

Widząc żałosne próby biegnięcia, wróciłam po Carino. Lekko podparłam go swoim bokiem i nakazałam biec dalej. Razem szło nam to o wiele lepiej. Zarżałam cicho.

[Carino]

Furia naprawdę mi pomogła. Razem biegliśmy, usłyszałem za sobą hałas. to była Kat związywała szarpiącego się kłusownika. W pewnym momencie kiedy mój zad był cały od krwi siły mnie opuściły. Runąłem na ziemie. Cicho zarżałem i moje oczy samy sie zamknęły. Miałem tak płytki oddech i tętno że nie można było go wyczuć.

[Furia]

Zarżałam żałośnie. Byliśmy tak daleko od domu! Odciągnęłam Carino w krzaki. Tam nikt nas nie znajdzie. Położyłam się obok niego, opierając łeb na jego boku. Moje chrapy rozszerzały się przy każdym przerażonym oddechu.
Tymczasem Nessie dzwoniła po policję.
- Tak, właśnie tutaj. - mówiła dysząc głośno. - Tak. A nasze dwa konie zaginęły bez śladu. Jeden z nich jest ciężko ranny.
- Rozumiem. Zaraz przyjedziemy. - poinformował mężczyzna i się rozłączył.
Przerażona dziewczyna podbiegła do Kat.
- I co teraz ? - zapytała żałośnie.

[Carino]

Kiedy Kat związywała ręce kłusownika ten wyrwał się i chwycił za rece Kat. Nie mogą sie wyrwać krzyknęła na całe gardło lecz kłusownik obrócił ja tyłem, chwycił jedną ręką ręce Kat, a drugą zatkał jej buzie. Zaczął ciągnąć szarpiącą się Kat przez las.

[Furia]

Widząc taką scenę Nessie błyskawicznie zareagowała. Mocnym kopniakiem powaliła mężczyznę na ziemię i złapała ręce do tyłu. Chwyciła jakiś sznur i zaczęła wiązać mu dłonie.
- Nic ci nie jest? - zapytała Kat.

[Carino]

Wstała z ziemi i powiedziała:
-Nie, dzięki za ratunek. Trzeba znaleźć Carino i Furie-powiedziała biegnąc śladem krwi na liściach i ziemi.

[Furia]

Ness ruszyła za Kat.
Parsknęłam cicho i trąciłam Carino nosem. Tej części lasu nie znałam... Ostatnie promienie słońca musnęły niebo i nastała noc.

[Carino]

Kat biegła przed siebie, nagle zatrzymała się, tu trop się kończył. Wtedy zauważyła skrawek czarnej sierść i małą kałurze krwi. Do głowy przychodziły jej rożne myśli. Wtedy zauważyła wystający z krzaków koniec czarnego ogona. Weszła w kżaki i zobaczyła mnie nieprzytomnego i leżącego na ziemi z mocno krwawiącą noga.

[Furia]

Przerażona szelestem liści wyrwałam przed siebie. Biegłam długo, aż w końcu zatrzymałam się, nasłuchując. Ciche stąpanie po liściach... I nagle poczułam ostry ból w tylnej prawej nodze. Byłam postrzelona. Padłam na ziemię nieruchomo i zarżałam głośno. Z krzaków obok mnie wyłonił się mężczyzna ze strzelbą. Jego twarz śmiała się wrednie.

[Carino]

Usłyszałam rżenie Furi. Wyskoczyłam z krzaków i ruszyłam w tamtym kierunku. Kiedy zobaczyłam mężczyzne ze strzelbą skoczyłam na niego. Wyrwałam strzelbę i wycelowałam w niego.

[Furia]

Noga mocno krwawiła, a ja oddychałam szybko i płytko. Przed oczami stawały mi mroczki, ale zarżałam cicho, widząc Kat.
Nessie została przy Carino. Gładziła jego szyją, uspokajając. Odpięła od siebie swój pasek i zacisnęła go na krwawiącej nodze ogiera. Rana powoli przestawała krwawić...

[Carino]

Kiedy unieruchomiłam kłusownika ruszyłam do Furi. Urwałam kawałek bluzki i zawiązałam na krwawiącej nodze. Zaczęłam gładzic szyje Furi aby ją uspokoić.

[Furia]

Ostatkiem sił podniosłam głowę i trąciłam nosem Kat. Miałam nadzieję, że pozna się na podziękowaniu. Ległam z powrotem na ziemi i wykonałam jeden głęboki oddech. Moje serce biło bardzo cicho, a puls był coraz słabszy. Rana wciąż krwawiła, chociaż już mniej. Obecność Kat uspokajała mnie.

[Carino]

(Katarina)
Gładziłam Furie po szyj i w górę. Mimo że nie wyczuwałam tętna wiedziałam że żyje.

[Furia]

[Vanessa]
Wciąż uspokajałam Carino, nie wiedząc co innego mam robić. Martwiłam się o niego i o Furię. Miałam nadzieję, że Kat ją odnalazła.