Wild Heart

Tutaj wypasane są wszystkie konie z Ośrodka Jeździeckiego.
(http://img18.imageshack.us/img18/1112/klaczeiwaachy.jpg)

Kiedy weszłyśmy na padok, a Vanessa spuściła mnie z lonży, pełnym cwałem ruszyłam przed siebie. Wybieg był ogromny! Ciesząc się wolnością, zaczęłam wierzgać i tarzać się w liściach. Kiedy ja tak pląsałam, Nessie usiadła sobie pod drzewem, cicho nucąc ulubiony utwór muzyczny.

James przyprowadził mnie z uśmiechem. Widział już cwałującego konia i młodą dziewczynę.
-No, biegnij mały.-Powiedział do mnie James. Galopem rzuciłem się w zieloną przestrzeń. Chłopak podszedł do dziewczyny.
-Dzień dobry, tamten koń jest twój?-Zapytał wskazując na klacz.

- Och, witam. - oderwała się od piosenki Nessie. - Tak. To Furia. - powiedziała z uśmiechem. - A źrebak należy do ciebie? - dodała z radością obserwując fikającą klacz - czyli mnie.

-Tak, ma na imię piorun.-Odpowiedział. Usiadł obok dziewczyny siadając na starej kłodzie.
-James jestem-Przywitał się, a ja (źrebak) przestałem galopować i obserwowałem przez chwilę klacz. Zaczął biec za nią i naśladować jej ruchy ciała rżąc przy tym radośnie.

Zarżałam rozbawiona, widząc nieudolne wierzganie źrebaka, ale jednak nie zwolniłam. Na chwilę zatrzymałam się i stanęłam dęba, groźnie wymachując kopytami w powietrzu i ruszyłam pełnym cwałem.
- Vanessa, ale mów mi Nessie (czyt. Nessi). - przedstawiła się. - Piękny. - pochwaliła Pioruna. - To prawda, że uratowałeś go od rzeźni? - zapytała z podziwem.

-Tak.-Powiedział i zarumienił się. Ja (Piorun) nadal naśladowałem klacz.  Czasem robiłem wokół niej kółka i stanąłem znów z nią. Nadal naśladowałem jej każdy nawet najmniejszy ruch.

- Maluch próbuje chyba być naszym małym przewodnikiem. - zaśmiała się Nessie. - Słodziak z niego.
Parsknęłam niezadowolona i pogalopowałam do mojej właścicielki. Skubnęłam lekko jej ramię i odskoczyłam, radośnie cwałując w dal.

-Tak, chyba tak.-Powiedział James. Podbiegłem także do właściciela, skubnąłem go w ramię i pobiegłem tuż za Furią.

Nessie pognała za mną, a ja dałam jej fory. Kiedy mnie dogoniła, złapała mocno za szyję i symulując zabawę wskoczyła mi na grzbiet. W pierwszej chwili nic nie zauważyłam, ale zaraz wierzgnęłam mocno, przez co nastolatka przeleciała przez moją głowę. Nie runęła jednak na ziemię, lecz zręcznie przekoziołkowała i wylądowała na nogach, uśmiechając się zawadiacko. Podbiegła do mnie i skubnęła mnie w kark, po czym wróciła pod drzewo radośnie dysząc.
- My już będziemy lecieć. - powiedziała szybko. - Do widzenia, James! - krzyknęła i złapała w biegu lonżę. Zrobiła z niej lasso i zarzuciła mi na szyję, po czym wspólnie wymaszerowaliśmy z padoku.

-Pa!-Krzyknął James do odchodzącej Nessie. Pomachał ręką i podszedł do mnie. Otoczyłem wokół niego kółeczko. Zatrzymałem się przed nim i szturchałem go w rękę, a potem szukałem czegoś po kieszeniach.
-Wybacz mały, ale nie mam nic do jedzenia przy sobie-Powiedział szukając po kieszeniach. Zacząłem kłusować wokół niego. Założył mi kantar i prowadził w stronę boksów.

Wszedłem z Katariną na padok. Kiedy odpięła linkę ruszyłem przed siebie aby poznać miejsce. Padok był ogromny, w sam raz dla mnie.Katarina poszła kawałek za mną i położyła się w cieniu niewielkiego drzewa.

James odprowadził mnie na padok, ale zanim mnie puścił zdjął kantar. Ruszyłem przed siebie. Gdy zobaczyłem konia oczywiście podbiegłem do niego.
-Cześć!Jestem Piorun, a ty?-Przywitałem konia, a James usiadł na poprzednim miejscu na kłodzie.

Spojrzałem na źrebaka i powiedziałam:
-Jestem Carino-Nadal przyglądałem mu się. Wtedy Kat podeszłam do właściciela źrebaka i powiedziałam:
-Cześć jestem Katarina, ale mów mi Kat

-Cześć, jestem James. Mów po prostu James-Uśmiechnął się do Kat.-Ten koń to twój?-Zapytał wskazując na karego konia. Ja w tym czasie biegałem wokół nowego znajomego.

Powoli szłam za Nessie. Kiedy ta odpięła mi lonżę, rzuciłam się w wielką kupę liści z radością parskając. Moja właścicielka usiadła w cieniu drzewa.
- Cześć James! - przywitała się. - Witam - Vanessa. Ale mów mi po prostu Nessie. - przywitała się z Katariną.

-O! Cześć Nessie.-Przywitał się. -No, to teraz na padoku są już 3 konie. Piorun juz zaczepia karego ogiera-Powiedział James.

-Tak to Carino-powiedziała i usiadła koło Jamesa, postanowiłem podejść do nowego znajomego Kat. Pogalopowałem w ich stronę a kiedy byłem już blisko zwolniłem. Powoli podeszłam do niej i lekko szturchnąłem w ramie. A ona pogłaskała mnie, po chwili wyjęłam cukierka z kieszeni i dała mi go. Bardzo lubiłem te cukierki więc zjadłem go od razu.
-Miło poznać jestem Katarina-powiedziała Kat

- Furia. - przedstawiła mnie Katarinie. Moja złota sierść przepięknie błyszczała w słońcu. Podniosłam się z ziemi i pogalopowałam na drugi koniec pastwiska. Tam pod jabłonką zjadłam dwa owoce i wróciłam w pobliże Nessie.

Nadal stałem przy Kat. Wtedy ona powiedziała;
-Słodka

- Dziękuję. Carino też jest pięknym ogierem. - uśmiechnęła się, a ja podeszłam do Kat. Lekko szturchnęłam jej ramię, co oznaczało podziękowanie za komplement i czekałam na reakcje. Moje złote oczy były wpatrzone w dziewczynę.

Szturchnąłem Furie w łopatkę i czekałem na jej reakcje. Wtedy Kat wyjęłam z kieszeni cukierek i wyciągnęła ręke do furi.

Powoli zjadłam cukierek i parsknęłam radośnie, po czym lekko skubnęłam Carino i odgalopowałam kilka kroków. Spojrzałam na niego zawadiacko i ruszyłam cwałem przed siebie.

Ruszyłem cwałem za Furią, kiedy ją dogoniłem parsknąłem radośnie .

Widząc, że Carino mnie dogonił przyśpieszyłam lekko kroku i zarżałam do nieba. To był pierwszy ogier, przy którym zachowywałam się w ten sposób.
- Chyba się polubili. - uśmiechnęła się Nessie. - Dziwi mnie to, ponieważ Furia nigdy nie zaufała aż tak żadnemu ogierowi...

Również przyspieszyłem dotrzymując jej kroku. Ponownie parsknąłem.:
-Carino też nigdy się tak nie zachowywał, zawsze trzymał się na boku-powiedziała Kat

- Widocznie trafili w dobre miejsce od dobrej porze. - zagadnęła Nessie z uśmiechem. Ja zaś nie przyśpieszałam już więcej, tylko radośnie wierzgałam, co jakiś czas rżąc głośno lub cicho.

 ???Cieszyłem się że poznałem Furie, pasowała do mnie. Rżałem radośnie.:
-Oj tak, są do siebie stworzeni-powiedziała Kat obserwując nasze wyczyny.

- Może on mógłby przemówić do rozumu Furii? - zastanowiła się Nessie. - Nienawidzi siodła. Ani w ogóle jazdy wierzchem.
Skrzywiłam się na myśl o dziwnym sprzęcie, ale dotrzymałam kroku Carino.

-Może-powiedziała Kat. Lubiłem jeździć a szczególnie skakać.-Carino jeździ już zawodowo.

- Zawodowo?! - parsknęłam oburzona. - I pewnie męczysz się nosząc to okropne siodło? - zatrzymałam się gwałtownie, wpatrując się zdziwiona w Carino. Kto mógłby chcieć jeździć pod siodłem?!
- Super. - pochwaliła Nessie. - Chcę przygotowywać Furię. Muszę ją tylko przekonać do siodła.

Również zachamowałem i spojrzałem na Furie-Ale ja to lubie-powiedziałam wtedy Kat powiedziała:
-Może zrobimy im razem trening?

- Jasne, bardzo chętnie. - powiedziała Nessie z podstępnym uśmiechem.
- Lubisz? - zdziwiłam się. - Kiedy ktoś tobą rządzi, kiedy musisz się słuchać i nieść kogoś na grzbiecie jak jakiś nędzny osioł? - wyrzuciłam z siebie wszelkie wątpliwości do siodła.

-Nie przeszkadza mi to, a po za tym Kat sie tak nie żądzi-powiedziałam spokojnie,-to może teraz-zaproponowała Kat

- Ale tobą kieruje. Nie możesz biegać swobodnie. - protestowałam zdziwiona. A może jednak mogłabym przekonać się do siodła?
- Może porozmawiasz z Carino. - zaproponowała Ness. - Może to głupie, ale myślę, że on zrozumie i pomoże Furii.

-To dobry pomysł. Carino-Kiedy usłyszałem że Kat mnie woła galopem ruszyłem w jej strone

Zdziwiona potruchtałam za Carino, ale zatrzymałam się w połowie drogi, nieufnie spoglądając w dal. Nessie z niecierpliwością czekała na reakcje Carino.

Ellie prowadziła mnie za kantar i wprowadziła na padok. Weszłam spokojnie, a Ellie wypuściła mnie. Podbiegłam dalej, aby mieć trochę spokoju i zaczęłam jeść trawę.

Pdszedłem do Kat. Wtedy ona powiedział:
-Chciałbyś iść z Furią na trening i pomóc przekonać ją do siodła-spytała z nadzieją w głosie. Kiedy to usłyszałem radośnie zawieżgałem

Zobaczyłam inne konie. Podbiegłam do nich i zawieżgałam.

Nessie nie czekając dłużej podeszła do mnie z niewielkim uśmieszkiem.
- Dasz nam szansę, Furio? - zapytała z nadzieją w głosie. Dobrze wiedziałam o co jej chodzi. Siodło...brr! - Po prostu spróbuj, proszę! To nic trudnego ani strasznego, zobaczysz. - szepnęła mi do ucha. No dobrze! - parsknęłam cicho, a ona pogładziła lekko mój grzbiet. Zarżałam cicho, a Ness powoli wskoczyła na mój kłąb. Drgnęłam, ale nie wierzgnęłam. Tak trudno było powstrzymać tę pokusę! Poczułam delikatne ściśnięcie łydek, więc ruszyłam stępem, lekko się spinając. Kiedy przeszliśmy do kłusa, byłam już nieco bardziej rozluźniona, a kiedy Vanessa kazała mi zagalopować, z radością poniosłam się entuzjazmowi. Po kilku minutach galopu zatrzymałam się przed Kat. Ness zrozumiała i zeskoczyła z mojego grzbietu.
- Wow. - powiedziała cicho.

-Udało się-widziałem że kat była zadowolona z efektu.-To przejedziemy się po padoku na oklep?-zaproponowała Kat. Wiedziałem o co chodzi i parsknąłem wesoło.

Byłam niezadowolona, że nikt nie zwraca na mnie uwagi, ale jednak byłam pod wrażeniem, jak tamta klacz mogła nie dać się pokusie zrzucenia jeźdźca.

Ness pobiegła w stronę wyjścia i przyniosła stamtąd dwa ogłowia. Jedno z nich podała Kat. Z drugim zaś podeszła do mnie. Po wielu próbach udało jej się włożyć wędzidło do mojego pyska i ponownie mnie dosiąść. Wyprężyłam dumnie szyję i zarżałam wesoło. Chyba zacznę lubić nasze wspólne przejażdżki!

Kat wzięła ogłowie, a ja chętnie ziołem wędzidło do pyska. Później Kat zręcznie wskoczyła mi na grzbiet, za wierzgałem wesoło. Kat nie spadła, była do tego przyzwyczajona.-To jedziemy-powiedziała wesoło Kat.

Bez ostrzeżenia wystrzeliłam w najbardziej oddaloną część pastwiska. Co chwilę z przyzwyczajenia wierzgałam lekko, ale Ness to nie przeszkadzało. Była wspaniałą amazonką. Dumnym galopem zrobiłam woltę, a potem znowu pocwałowałam w dal, rżąc radośnie.

Ponownie zawierzgałem i rzuciłem się cwałem w pogoń za Furia. Kiedy ją dogoniłem kat skierowała mnie na pień obalonego drzewa, z łatwością go przeskoczyłem i dołączyłem Do Furi.

Z zazdrością patrzyłam jak Carino przeskakuje powalony pień. Zarżałam w kierunku drugiego z nich. Ness była niepewna, ale zgodziła się i delikatnie nakierowała mnie na przeszkodę. Z łatwością ją przeskoczyłam, prawie przy tym nie wierzgając. Vanessa poklepała mnie i zaśmiała się głośno.
- Może pojedźmy w teren? - zapytała, choć nie była pewna, czy jestem na to gotowa.

Biegłem dalej i już cieszyłem się na więcej:
-Ja zawsze chętnie-powiedziała wesoło Kat.

- No to jedźmy na skróty! - zaproponowała znów Ness i popędziła mnie jeszcze bardziej. Po chwili ujrzałam zakończenie padoku. Nastolatka ścisnęła mi boki łydkami i skierowała na leśną ścieżkę. Przeskoczyłyśmy przez płot i po chwili wybieg był prawie pusty...

Poszliśmy w ich ślady, przeskoczyłem pezs płot i to z dużym zapasem i wyrównałem kroku z Furią. Było cudownie, lubiłem ją i to bardzo, bardzo, a może nawet więcej.

James obserwował wszystko z miejsca na którym siedział od początku. Galopowałem po padoku. Jako źrebak uwielbiałem figle i zabawy. Nie było żadnego źreabaka. Jednak w oddali ujrzałem klacz, oczywiście dorosłą. Pokłusowałem do niej z lekkim uśmiechem.
-Cześć, jest Piorun. A ty?-Zapytałem trochę nieśmiało zwracając się do klaczy.

Nie słysząc odpowiedzi podbiegłem do James'a.
-Co mały? Wracamy?-Zapytał. Szturchnąłem go w ramie i podbiegłem do bramki od wyjścia.
-Na co czekasz? Skacz!-Powiedział James wstając i podchodząc do mnie. Bramka była za wysoka, jednak oddaliłem się trochę. Rozbiegłem się i skoczyłem! Udało się pobiegłem przed siebie.
-Wracaj!-Krzyczał mój właściciel przechodząc przez bramkę i goniąc mnie. Gdy był blisko złapał mnie za szyję obiema rękami i powalił. Wstałem i nie biegłem dalej. Założył mi kantar i zaprowadził w stronę boksów.

Anita wprowadziła mnie z wielkim uśmiechem na twarzy. Miałem na sobie jedynie kantar, ale Anita bez wahania wsiadła mi na grzbiet i złapała się mojej grzywy. Pokłusowaliśmy na drugi koniec padoku. Tam moja pani zeszła ze mnie i ściągnęła kantar. Pogalopowałem na środek padoku i zacząłem skubać trawę. Anita poszła gdzieś do cienia i usiadła w trawie.

Po jakimś czasie James rozmyślił się i wyprowadził mnie jeszcze na padok. Tam ujrzałem jakiegoś ogiera i siedzącą w trawie dziewczynę. James puścił mnie, a sam poszedł do nowej dziewczyny.  Pogalopowałem do konia.
-Cześć!Jestem Piorun!-Powiedziałem dumnie patrząc się na dużego ogiera. James podszedł do dziewczyny siedzącej na ziemi.
-Cześć. Jesteś tu nowa?-Zapytał siadając obok.

Przestał skubać trawę i uniósł głowę do góry, był wielki w porównaniu do źrebaka. Obniżył ciężko głowę.
-Cześć-Mruknął.-Jestem Banito-Powiedział cicho. Odwrócił się do źrebaka tyłem i znów skubał trawę. Piorun nadal tam stał. Banito przestał jeść trawę i odwrócił się do źrebaka. Znów obniżył głowę, aby widzieć Pioruna.
-Słuchaj, nie mam na razie ochoty gadać idź gdzieś sobie pobiegać-Mruknął oburzony ogier. i Odkłusował od źrebaka, aby znów jeść trawę.
Anita popatrzyła na chłopaka siedzącego obok.
-Tak, jestem nowa. Nazywam się Anita.-Powiedziała wyciągając dłoń. Jednak schowa ją  gdy tylko zobaczyła źrebaka.
-Ten konik, to twój?

James spojrzał na mnie. Widział jak zaczepiałem ogiera.
-Tak, on jest mój.Piorun się nazywa.-Powiedział. -Piorun! Chodź tu-Krzyknął, a ja przybiegłem tu jak najprędzej. Gdy byłem tuż przy swoim panie odwróciłem głowę do Banito. Zarżałem w jego stronę. On jedynie podniósł głowę i odwrócił się.
-Widzę, że twój ogier nie jest zbytnio zainteresowany Piorunem-Mówił głaszcząc mnie po łbie.

Mruknąłem i odkłusowałem dalej od Pioruna i ludzi.
-Tak, on nie lubi źrebaków, chyba że swoje własne.-Powiedziała obserwując ogiera.

-Rozumiem-Odpowiedział James. Pogalopowałem wzdłuż płotku oddzielający padok od wolnej przestrzeni. Minąłem Banito biegałem po padoku. Stanąłem na niewielkiej górce i podniosłem przednie kopyta z ziemi. Machałem nimi w powietrzu. Z gracją opuściłem je na ziemie wpadając w galop rżąc przy tym szczęśliwie. Nie ma tu żadnych źrebaków oprócz niego. Chciał pokazać, że jest najlepszy. Biegał szybko wokół i parskał. Cały czas przyśpieszał. Zatrzymał sie i w oddali ujrzał dużą kłodę. Odsunął się i galopem kierował się w kłodę. Biegł,biegł,biegł i....Przeskoczył! Źrebak zadowolony z siebie ciężko dysząc ze zmęczenia położył się gdzieś w cieniu.

Widząc popisy źrebaka przewracając oczami podszedłem do Anity. Poklepała mnie po grzbiecie.
-My już lecimy. Do widzenia!-Pożegnała się i szybkim krokiem wsiadła mi na grzbiet. Stuknęła nogami i złapała się mocno mojej grzywy. Odgalopowaliśmy w stronę boksów.

Wesoło truchtałam za Nessie. Kiedy weszłyśmy na padok dziewczyna zdjęła mi z szyi lonżę i puściła całkiem wolno. Sama zaś usiadła pod drzewem nucąc ulubiony utwór muzyczny.

Rozpędzony przeskoczyłem przez ogrodzenie. Pierwszy raz byłem tu bez Kat. Pod drzewem zobaczyłam znaną mi osobę, pobiegłam do niej. Kiedy byłem koło niej chwyciłem zębami rękaw jej bluzki i pociągnąłem. Miałem nadzieje że uda mi się ją przekonać aby poszła za mną.

Ness zdziwiona odepchnęła Carino.
- Co ty tu robisz bez Kat? - zapytała chwytając go za wodze.

Cofnąłem się do tyłu. Musiałem sprawić żeby ze mną poszła. Kat groziło niebezpieczeństwo i tylko ja o tym wiedziałem. Zarżałem przestraszony.

Podniosłam głowę i spojrzałam na dziwne zachowanie Carino. Instynktownie wyczułam, że coś się stało.
- Gdzie ona jest? - zapytałam ogiera, podchodząc bliżej. Ness tymczasem przyciągnęła go do siebie za wodze i zablokowała tak, aby nie mógł się szarpać.

Wyrwałem się Ness i uklękiem na przednich nogach. Łbem pokazałem żeby mnie dosiadła.

Ness nic nie rozumiała. Dlaczego Carino chciał żeby go dosiadła? Ja zaś nie słysząc odpowiedzi bez słowa pocwałowałam na koniec padoku. Już stamtąd dojrzałam leżącą w oddali Kat. Przerażona pogalopowałam do Nessie. Zarżałam przenikliwie skacząc w miejscu. Dziewczyna mocno zdziwiona naszym zachowaniem wsiadła na mój grzbiet i złapała Carino za wodze. Kiedy tylko ogier się podniósł ruszyłam z kopyta. Chociaż nie miałam ani kantara ani siodła, Ness radziła sobie doskonale. Przeszłam do niebezpiecznego cwału i przeskoczyłam ogrodzenie. Carino trzymał się tuż obok nas.

Naśladowałem jej ruch i posłusznie biegłem obok Furii.

Ellie wprowadziła mnie na padok,a aj od razu poszłam w kłus. Po jednym kółku stanęłam i poczułam pokusę wytarzania się. Trudno było się oprzeć pokusie więc położyłam się i zaczęłam się tarzać Wstałam i opatrzyłam na Ellie. Uśmiechała się dyskretnie, mimo że myślałam, że będzie na mnie zła.

Po dłuższym czasie podeszła do mnie. Przypięła mi lonżę i wyprowadziła mnie. Stawiałam opór, lecz ona na to nie zważała uwagi.

Powoli weszłyśmy na padok. Nessie od razu spuściła mnie z lassa, lecz ja wciąż za nią podążałam. Moja właścicielka zajęła swoje miejsce pod drzewem, a ja ułożyłam się obok niej. Położyłam mój pysk na jej ramieniu, głośno dysząc.

Weszliśmy na padok. Kat zdjęła mi Lasso i usiadła koło Ness. Poszedłem za nią i położyłem się koło niej. Głaskała mnie po szyji i łbie.

Ness zaczęła opowiadać Kat wszystko co ją ominęło, a ja wzdrygałam się co chwilę. Wyjaśniła także, że rany oprócz postrzelonej nogi, zagoją się szybko i bezboleśnie. Z współczuciem spojrzałam na Carino.

Kat słuchając co zaszło podczas gdy ona była nieprzytomna nadal mnie głaskała. Parsknąłem cicho i oparłem łeb na jej kolanach.

Oczy same mi się zamykały, ale moje mięśnie wciąż były napięte.
- A ty? Jak się czujesz? - zapytała Ness.

-Dobrze, tylko jeszcze troch boli mnie głowa-powiedziała. Przypatrywałem się Furii.

Ness podała mi jabłko, leżące obok niej. Zjadłam je ze smakiem. Byłam głodna.
- Nie wiem jak Carino, ale Furii przydałaby się kolacja i trochę spania. - powiedziała dziewczyna wstając. Poszłam w jej ślady. Zarzuciła na moją szyję lasso. - Idziesz? - zapytała Kat, jednocześnie prowadząc mnie do wyjścia.

Tak-powiedziałam i poszłam za nią

Ellie wprowadziła mnie i odpięła lonżę. Pobiegłam delikatnym kłusem. Stanęłam i zaczęłam się tarzać. Wstałam i zaczęłam biegać. Zaczęłam od kłusa, potem galop i na sam koniec kółko cwału. Trochę zmęczona zwolniłam i w końcu stanęłam. Spokojnie już się pasłam.

Zaciekawiony przybyłą klaczą, parsknął. Zastrzygł uszami, strzelił ogonem i pogalopował w stronę klaczy. Z nosem przy ziemi, zaczął przybliżać się do klaczy. Anita z zaciekawieniem  obserwowała ogiera.

Pełnym galopem przeskoczyłam nad ogrodzeniem i wyhamowałam, stając dęba. Ness poklepała mnie po szyi i zeskoczyła z mojego grzbietu. Zdjęła mi ogłowie i puściła wolno, a sama ruszyła pod drzewo nucąc coś pod nosem. Ja zaś strzygąc uszami, pogalopowałam do jabłonki i tam zaczęłam się posilać.

Podniosłem gwałtownie głowę. Przybyła klacz której Banito nie znał jak większości tu. Anita podeszła do dziewczyy.
-Hej, Anita jestem. Ładną masz klacz. Tamten to mój, Banito się zwie.-Uśmiechnęła się. Lubiła dużo gadać. Pogalopowałem do klaczy.
-Cześć. Banito jestem- uśmiechnąłem się.

- Cześć. - uśmiechnęła się dziewczyna. - Jestem Vanessa, ale mów mi Nessie, bądź Ness. - zaśmiała się. - A to Furia. - wskazała na mnie.
Ja zaś niechętnie podniosłam głowę znad jabłek.
- Witam... - powiedziałam nieufnie.- Furia. - przedstawiłam się krótko.

"Hmm..Widać nie ma ochoty na nowe znajomości"-pomyślałem. Zniechęcony odchodziłem wolno ze spuszczonym łbem. Podszedłem do Anity i zacząłem szturchać ją i zaczepiać.

Niewzruszona wróciłam do jedzenia jabłek.
- Jaka to rasa? - zapytała Ness, wskazując na Banito.

-Andaluzyjski, a co?- zapytała z zaciekawieniem An. Odszedłem kawałek od Anity i skubałem trawę.

- Tak pytam. - uśmiechnęła się Ness. - Niespotykana maść. - zdziwiła się.
Ja zaś podbiegłam nieco bliżej i parsknęłam. Strzygąc uszami zaczęłam brykać i cwałować z radosnym parskaniem.

-Niespotykana? Dlaczego?-zapytała ze zdziwieniem Anita. Nadal skubałem trawe od czasu do czasu spoglądając na Furie..

- Taka... - szukała odpowiedniego słowa. - Rzadka. Unikatowa, oryginalna. - wyjaśniła z uśmiechem. Ja zaś przestałam brykać i podeszłam do Ness, trącając ją nosem. W moich oczach było widać zmęczenie.
- Ach, tak. Furia miała dzisiaj niezły trening... - wyjaśniła An. - Będziemy już lecieć... - podniosła się i zarzuciła mi wodze na szyję. - Pa! - krzyknęła, wyprowadzając mnie poza padok, a ja mimowolnie zarżałam do Banito.

Postawił uszy i spoglądał na ochodzącą Furie. Szturchnął An. Wsiadła na niego i pobiegli do boksów.

Ellie wprowadziła mnie i puściła. Chwilę się popasłam, a Ellie przez ten czas szykowała siodło i ogłowie. W końcu podeszła do mnie z ogłowiem i założyła mi je mimo widocznego mojego oporu. Gdy skończyła założyła siodło, po czym dociągnęła popręg. Naszykowała się i wyprowadziła z padoku.

wgalopowałem. Kat zsiadła ze mnie i pozwoliła zjeść mi trochę trawy. Kiedy zacząłem się paść Kat podeszła do Elli i powiedziała:
-Hej, co u ciebie?

W wyjściu usłyszała czyiś głos. Odwróciła się i zobaczyła dziewczynę.
-Hej, jestem Ellie. Jest super. Nie dawno udało mi się ujeździć tą oto klacz.-powiedziała wskazując na mnie. Widząc, że coś o mnie mówi prychnęłam.-Nie było łatwo, ale jednak. A u ciebie?

Kiedy zajadałem się soczysta trawą. Kat razmawiała z Ellie
-Jestem Katarina ale możesz mi mówić Kat. A u mnie extra.

Prychnęłam zniecierpliwiona. Ellie zwróciła na to uwagę.
-Przepraszam cię, ale Tiara wie, że jedziemy na przejażdżkę. Widać, że bardzo jej zależy. Ja już lecę. Do zobaczenia!-powiedziała i odwróciła się prowadząc mnie. Nie spieszyła się zbytnio. Spokojnie wychodziła.

-Ja też już lecę-powiedziała i podeszła do mnie. Wsiadła i pogalopowaliśmy do lasu.

Powoli weszłam na padok. Ness zdjęła mi siodło i ogłowie i położyła je na ogrodzeniu. Sama zaś usiadła pod jednym z drzew. Zawierzgałam wesoło i rzuciłam się w dal, parskając głośno.

Weszliśmy, Kat rozsiodłała mnie i zdjęła ogłowie. Ruszyłem za Furią, natomiast Kat usiadła koło Ness.

Zatrzymałam się pod jedną z jabłoni i skubnęłam trawy. Zarżałam głośno, nawołując Carino.

Podbiegłem do Furii. Koło mojego kopyta leżało jabłko. Popchnąłem je pyskiem tak że zatrzymało się koło kopyta Furi. Zarżałem głośno.

Zawstydzona zarżałam cicho i chwyciłam jabłko. Podeszłam blisko do Carino i gestem nakazałam, aby chwycił drugą połówkę jabłka. W moich oczach zagościła nie tylko radość. Było to coś więcej... Jak dotąd nie znane mi uczucie...

Chwyciłem za drugi koniec jabłka i zdałem sobie sprawę, że między mną a Furią nie jest przyjaźń tylko coś więcej. Zdałem sobie sprawę że ją kocham, było tak od chwili kiedy ją poznałem.

Zanim ugryzłam swoją połowę jabłka, zdałam sobie sprawę, że nie chcę być przyjaciółką Carino. Nie, nie przyjaciółką. Chce być z nim na zawsze, chcę być jego partnerką! Nieśmiało (ja, nieśmiało?!) spojrzałam w oczy ogiera.

Również spojżałem w oczy Furi. W jej oczach było widać radość i o wiele więcej.

Ness spojrzała w naszą stronę.
- Spójrz! - krzyknęła podekscytowana do Kat, wskazując na nas.
Delikatnie zjadłam połowę jabłka i trąciłam nosem Carino. Podeszłam do niego jeszcze bliżej i lekko wtuliłam się w jego pierś, rżąc cichutko.

Zjadłem swoją połowę jabłka i odwzajemniłem przytulenie. Kat spojżała we wskazanym kierunku i zaparło jej dech w piersiach.

Ellie spokojnie mnie wprowadziła. Spuściła mnie, a ja przegalopowałam się kawałek. Po chwili wróciłam do Ellie i parsknęłam cicho. Pogładziła mnie po chrapach, a ja wciąż trącałam ją łbem. Wiedziała, że chodzi mi o przejażdżkę, a więc powiedziała:
-Nie dość masz jeszcze przygód?

Odeszła na chwilę zostawiając mnie samą. Pocwałowałam kółko, a Ellie weszła spokojnie z siodłem i ogłowiem. Pogalopowałam do niej, a ona założyła mi sprzęt. Wyprowadziła mnie i szła w stronę plaży.

Zarżałam z czułością w głosie.
- Na zawsze razem? - zapytałam niepewnie.

-Na zawsze-i również zarżałem.

Zarżałam głośno i zaczęłam biec po całym padoku, radośnie wierzgając. Gestem zaprosiłam Carino do wspólnej zabawy.

Ruszyłem za Furią. Biegałem koło niej, wierzgałem i głośno, radośnie rżałem.

- Popatrz na nich. - powiedziała wzruszona Nessie.
Zarżałam czule i pogładziłam łbem Carino.

Odwzajemniłem ten gest i lekko musnąłem chrapy Furi moimi. Kat wzruszona powiedziała
-Widze, wyglądają tak pieknie

- Tak. Pasują do siebie idealnie... - wyszeptała, nie chcąc zmącić panującej ciszy.
Zarżałam cicho i trąciłam nosem Carino.

Teraz czułem się naprawdę szczęśliwy i wolny. Spojżałem ponownie w oczy Furi rżąc przy tym cicho. Kat przyglądała nam się w ciszy

To było prawdziwe szczęście. Nie czułam się tak nawet wtedy, kiedy zobaczyłam, że Carino się obudził. Teraz czułam, że osiągnęłam szczyt radości. Potarłam łbem o psyk Carino, parskając cicho. W oczach Nessie zalśniły łzy wzruszenia.

Z czułością odpowiedziałem na ten gest. Kat oparła głowę o ramie Ness i za wzruszeniem przyglądała się nam.

Zarżałam radośnie. Chciałam zostać tutaj już na zawsze. A przynajmniej na dzisiejszą noc...

Wtedy Kat powiedziała:
-A może nasze koniki zastana tu na romantyczną noc-po tych słowach od razu dałem do zrozumienia że tak. Powoli ruszyłem w kierunku jabłoni. Zachęciłem Furie żeby poszła za mną. Kiedy ruszyła doszliśmy do jabłoni i oboje położyliśmy się na ziemi.

- Cudownie! - zachwyciła się Nessie. Podbiegłam do niej, a ona przytuliła mnie z radością. Potem szybko wróciłam do Carino.
- Chodźmy już, nie przeszkadzajmy im! -  zaśmiała się Vanessa i ruszyła w kierunku wyjścia.
______________________________________________________________________________________________________________________
A co działo się później? Tego żadne z nich nie pamiętało...<33.

kat wyszła.

Ellie weszła i spuściła mnie. Usiadła w cieniu drzewa i obserwowała co robię. Pobiegłam do Carino i Furii. Parsknęłam szczęśliwie. Stanęłam obok i czekałam na ich reakcje.

Znów prychnęłam niespokojnie. Nie usłyszałam żadnej reakcji, więc odbiegłam dalej.

Obudziłam się z dziwnym uczuciem. Wydawało mi się, że od ostatniej nocy jestem jakaś... inna. Tak, to odpowiednie słowo. Inna. Skubnęłam trawy i wciąż leżąc obok śpiącego Carino, czekałam aż się obudzi...

Usłyszałam szum i odwróciłam się. Zobaczyłam Furię i podbiegłam do niej. Prychnęłam,a by zwrócić na siebie jej uwagę.

Wciąż przytulona do Carino, parsknęłam do Tiary.

Z zaciekawieniem patrzyłam na parę. Idealnie do siebie pasowali.

Zarżałam cicho i lekko szturchnęłam Carino. Chciałam już wybiegać się i najeść, ale tylko z moim ukochanym. Parsknęłam zniecierpliwiona.

Trochę już leżałem. Wstałem i znów zacząłem biegać w te i we wte. James rozglądał się za mną. Z torby wyciągnął książkę i zaczął ją czytać. Raz zjadłem mu jedną z kartek tej książki. Była nawet smaczna.

Kiedy się obudziłem czułem nadzwyczajny spokój, zarżałem cicho Do Furii.

Z radością szturchnęłam Carino i poderwałam się na równe nogi. Zaczęłam jeść trawę, parskając cicho.

Również wstałem i zacząłem skubać trawę koło Furii. Zarżałem cicho.

Kiedy już się najadłam chwyciłam jedno jabłko i poturlałam je do kopyt Carino. Zarżałam czule.

Również zarżałem i chwyciłem za jeden koniec a drugi podałem Furii.

Chwyciłam drugi koniec jabłka i spojrzałam Carino w oczy. Czułam, że od poprzedniej nocy między nami zrodziła się jakaś więź, o wiele mocniejsza niż jakakolwiek inna.

Delikatnie odgryzłem kawałek jabłka. Nadal patrzyłem Furii w oczy. było w niech co nie pozwala się od nich oderwać. Były piękne jak cala Fuira.

Zrobiłam to co Carino. Podeszłam do niego i przytuliłam się lekko, a potem odskoczyłam i zaczepiając go popędziłam w dal, rżąc donośnie.

Ruszyłem za Furia. Rżałem radośnie, czułem jakbym pozbył się wszystkich zmartwień.

Pozwoliłam się dogonić ogierowi i równo z nim ruszyłam cwałem, rżąc radośnie.

Przy Furii czułem się wręcz nieziemsko.

Po kilku minutach szalonego cwału, wyłożyłam się na ziemię i wytarzałam w liściach, parskając głośno.

Zaczolem tarzać się kolo Furii. Liscie fruwały w kolo nas.

Szczęśliwie wywijałam kopytami w powietrzu. Zarżałam do Carino, głosem pełnym uczucia.

Kiedy ujrzałam biegnącą do mnie Ness, wstałam z ziemi.
- Wybacz Carino, ale na chwilę zabiorę ci partnerkę. - uśmiechnęła się i założyła mi kantar. Powoli wyprowadziła mnie z padoku. Niechętnie szłam za Vanessą.

Zostałam wprowadzona przez stajennego na padok. Ruszyłam zgrabnym kłusikiem poznając nowy teren. Widząc ogiera wyciągnęłam swą łabędzią szyję i zwolniłam  do stępa, który zaskakująco przypominał zebrany.

Parsknąłem i zacząłem ponownie jeść trawę. Kiedy zobaczyłem nieznaną mi klacz i parsknąłem ponownie.

Popatrzyłam na wygłupy pary, ale zauważyłam nową klacz. Podeszłam do niej i zarżałam

Zauważając podchodzącą do mnie klacz stanęłam i zarżałam grzebiąc kopytem w ziemi, a czarniuśkim ogonem wymachując na prawo i lewo.

Podszedłem do jabłoni i zjadłem jedno jabłko. Czekałem na Kat. Z dala obserwowałem dwie klacze.

Kiedy spojrzałem w stronę bramy, zobaczyłem wchodzącą Kat. Od razu ruszyłem w jej stronę, kiedy mnie zauważyła uśmiechnęła się niemrawo.

Widząc człowieka uniosłam wysoko łeb. Zrobiłam kilka kroków w stronę bramy, ale zatrzymałam się. Moje uniesione uszy i ogon wyrażały podekscytowanie, ale najwidoczniej dziewczyna nie miała zamiaru nawet na nią spojrzeć.

Zostałam wprowadzona na padok. Z radością wyrwałam się Ness i pogalopowałam do Carino. Zarżałam radośnie, a moja właścicielka przywitała się ze wszystkimi, szczególnie z Kat.
- Cześć! - uśmiechnęła się. W ręce trzymała skrzynkę z narzędziami do czyszczenia.

-Hej-powiedziała Kat niemrawo. Zawierzałem radośnie na widok Furii.

- Muszę wyczyścić Furię. Przyjedzie Evans zrobić jej badania. - poinformowała. - Może Carino też zbada, tak dla pewności ? - zapytała.
Parsknęłam głośno do ogierka, jednocześnie strzygąc uszami w stronę nowej klaczy.

-Możemy się spytać-powiedziała Kat. Ja w tym czasie lekko szturchnąwszy Furie i zarżałem radośnie.

- Niedługo będzie. Leć po skrzynkę Carino. Przed badaniami trzeba go porządnie wyczyścić. - powiedziała Ness, wskazując moją skrzynkę. Ustawiła ją obok ogrodzenia i chwyciła mnie za kantar, prowadząc w tamtą stronę. Kiedy zobaczyła, że raczej nie zamierzam grzecznie stać w miejscu z kieszeni wyjęła uwiąz i przywiązała mnie do ogrodzenia. Szybko wzięła się do dokładnego czyszczenia mojej sierści i kopyt.

-Zaraz wracam-powiedziała Kat i wybiegła. Stanolem kolo ogrodzenie czekając na nią.

Kat wbiegła na padok z moja skrzynka. Stanęła kolo mnie i zaczęła mnie czyścic.

Kilka razy zaczepnie ugryzłam Ness, lecz po chwili dałam za wygraną. Grzecznie stałam czekając aż skończy. Po chwili Vanessa zaczęła czesać mi grzywę, a kiedy skończyła, lekko zdyszana usiadła na ogrodzeniu i poklepała mnie po szyi.

Kiedy Kat skończyła czyścic mi kopyta zabrała się za grzywę i ogon.

Kiedy Kat kończyła czyścić Carino na padok wszedł zadowolony pan Evans. Na jego ramieniu spoczywała czarna torba.
- Dzień dobry! - przywitała się grzecznie Ness.
- Bardzo dobry. - zaśmiał się mężczyzna i podszedł do mnie. Obrzucił mnie badawczym wzrokiem i zaczął dotykać kolejno moich nóg i szyi. Po chwili przerwał i powiedział:
- Wszystko jest w najlepszym porządku. Żeby to zapieczętować, trzeba zrobić badanie krwi. - powiedział pytająco.
- Oczywiście. - przytaknęła Ness bez namysłu. Kiedy doktor wyjął strzykawkę przestraszyłam się nie na żarty. Zaczęłam wierzgać i gryźć ile wlazło, lecz to nic nie dawało. Evans jednym szybkim ruchem wbił mi igłę do łopatki i wyciągnął z niej trochę krwi. Zarżałam przerażona, a mężczyzna poklepał mnie i powiedział:
- Grzeczna dziewczynka. - po chwili zwrócił się do Kat. - Czy ogierka też mam zbadać? - mówiąc to wycisnął płyn ze strzykawki do przypisanego pojemniczka i szczelnie go zamknął, po czym włożył do swojej torby.

-Tak, oczywiście jeśli ma pan czas-powiedziała Kat. Kiedy zobaczyłem nieznanego mi mężczyznę zaniepokoiłem się troch.

- Ostatnia taka okazja. - zaśmiał się Evans. - Niedługo wyjeżdżam. - i zabrał się do sprawdzania stanu Carino. Najpierw zaczął dokładnie badać nogi i szyję ogiera, tak jak w moim przypadku.

Odpuściłam sobie nadzieje i zaczęłam przygryzać jeszcze soczystą trawkę ukrytą pod warstwą kolorowych liści. Czarnym ogonkiem wymachiwałam to w lewo, to w prawo. Zastanawiałam się co teraz będę porabiać....

Narazie bylem spokojny lecz nadal czujny. Obserwowałem każdy ruch mężczyzny.

- Dobrze. W porządku. Czy mam wykonać badania krwi, dla pewności ? - zapytał Evans, uprzejmie badając wzrokiem Kat.

-Tak-powiedziała Kat. Kiedy mężczyzna wyją strzykawkę z torby. W jednej chwili wróciły wszystkie wspomnienia z tamtego dnia.Kat podeszła do mnie zaniepokojona, próbowała mnie uspokoić lecz to nic nie dało. Wierzgając przewróciłem ja na ziemie, miała przerażenie w oczach. Szybko uciekła przed moimi kopytami. Ciągle wiezgalem, w końcu linka zerwała się. wycofałem się a kilka kroków do tylu i ponownie zaczolem wierzgać.

Podbiegłam do Carino. Głośno parsknęłam, aby chociaż trochę się uspokoił. Musiałam co chwilę odchodzić od niego, aby mnie nie staranował.

Ignorowałem uspokojenie. Nadal wierzgałem.

'Oj biedactwo...' - pomyślałam spoglądając na ogiera. Jako klacz wyścigowa mnóstwo razy miałam robione badania również z pobieraniem krwi i uodporniłam się nieco na ten strach przed tym, ale ciągle pamiętałam moją panikę przy kilku pierwszych badaniach. Szczerze współczułam tym dwóm koniom choć to była u mnie rzadkość.

Ness już chciała podbiec do Carino, lecz Evans nakazał jej zostać na miejscu. Odłożył strzykawkę i podszedł do ogiera, wyciągając ręce do przodu.
- No już... Spokojnie... - przemówił łagodnie weterynarz, a kiedy fryz nieco się uspokoił wziął go za kantar i przypiął do ogrodzenia swoją linką Była bardzo mocna i w żadnym razie Carino nie dałby rady jej przerwać. Parsknęłam cicho, uspokajając ogiera. Evans tymczasem energicznie wziął strzykawkę i szybko pobrał mu krew, nim ten zdołał cokolwiek zauważyć. Poklepał go i pochwalił:
- Dobry chłopiec.

Patrzyłam z zaciekawieniem na Carino.

Zawierzgalem ponownie, zarżałem przeraźliwie. Kat była zaniepokojona, bala się ze po tym wszystkim stracę do niej zaufanie. Niestety tak się stało.

Evans popatrzył na ogiera przychylnie. Położył kostkę cukru na dłoni i wyciągnął w kierunku Carino.

Pzerazony ponownie zawierzgalem. Kat spojrzała na mnie z niepokojem i powiedziała
-Nigdy się tak nie zachowywał.

Parsknęłam do ogiera pocieszająco, ale jednocześnie rozkazująco. Mój wzrok mówił: "Przestań! Przecież już jest wszystko okey!". Ness zaś podeszła do Carino i wciąż łagodnie powtarzając jego imię, podała mu jabłko.

Po tym co się stało nie ufałem nikomu, nawet Kat. Ciągle wierzgałem.

Ness odrzucając jabłko, podeszła do Carino. Radziła sobie z przypadkami gorszymi od tego. Zanim mnie kupiła była 'zaklinaczką' sławną w całym jej miasteczku. Podeszła bliziutko do ogiera i zaczęła gładzić go po szyi, wciąż łagodnie do niego mówiąc. Evans zaś odszedł ze swoją torbą bez słowa.

Cofnolem sie do tylu jak mogłem. Zawierzgalem ponownie, chciałem się uwolnić. Kat patrzyła na mnie z przerarzeniem.

'Delikatny ogierek z tego karuska' - pomyślałam podchodząc bliżej do miejsca akcji i unosząc wysoko głowę oraz ogon. A niby zimnokrwiaki są takie wytrzymałe...

"Evans zostawił swoją linkę... Wyśmienicie!" - pomyślała Ness i znów zbliżyła się do Carino.
- Spokojnie... - mówiła łagodnie. - Przecież nic ci nie zrobię!

Zawierzgalem agresywnie, przy czym przewróciłem Ness. Kat krzyknęła z przerażenia.

'Ehh... Niech go zostawią to się sam uspokoi...' - pomyślałam podchodząc do ogrodzenia kilkanaście metrów od reszty i wychylając łeb przezeń.

Nessie wstała szybko i podeszła do Carino. Złapała go za kantar i rozkazała:
- Spokój!
Zarżałam donośnie. Jeżeli ogier zrobi coś Vanessie, nie będę patrzyła na to, czy jest moim ukochanym czy nie. Po prostu zapłaci mi za to i koniec.

Podeszłam do Lucy. Zarżałam niespokojnie.

Wyszarpnąwszy łeb i ponownie zawierzgalem. Kiedy to zrobiłem linka odwiązała się. Korzystając z okazji ruszyłem dzikim cfalem w głąb padoku. Ness nie spodziewała się tego i nie zdążyła mnie złapać.

Położyłam łeb na belce od ogrodzenia szatynowymi oczętami śledząc karego ogiera. Nie było tutaj teraz zbyt bezpiecznie...

Nie zważając na nic ruszyłam za Carino. Po chwili zbliżyłam się do niego.

Przyspieszywszy skręciłem w bok, w stronę płotu.

Nie zauważyłam skrętu ogiera i zdezorientowana nie zwróciłam uwagi na drzewa. Próbowałam zachamować, ale nie zdążyłam i udeżyłam się.

Ostro zahamowawszy groźnie spojrzałem w stronę biegnącej do mnie Kat.

Padłam na grzbiet. Na leżąco widziałam biegnącą do mnie Ellie.

Ness spokojnie podbiegła do ogiera, pociągnęła go w stronę ogrodzenia i z powrotem przywiązała.
- Carino. Przecież nic ci nie zrobię... - powiedziałam łagodnie, siadając tuż obok jego kopyt. To była oznaka szacunku i pojednania z koniem. Zarżałam błagająco.

Uspokoiłem się nieco. Kat dobiegła i stanęła kolo Furii.

Przy pomocy Ellie wstałam, ale nadal nie czułam się najlepiej. Popatrzyłam na Carino i Furię.

Rezygnując z podania na dłoni, Ness położyła obok kopyt Carino dwie kostki cukru. Odwróciła się w drugą stronę, kątem oka obserwując ogiera. Parsknęłam.

Zajdlem kostki cukru. Po czym lekko szturchnąlem w ramie Ness.

Nessie uśmiechnęła się radośnie i delikatnie pogładziła Carino po pysku. Powoli wstała i oparła się o ogrodzenie, kiedy na padok wkroczył Evans.
- Vanesso, to co zrobiłaś przed chwila było niesamowite. - pochwalił z uśmiechem. - Ale mam dla ciebie wiadomość. To musiał być cud, albo nie wiem co... Furia jest w ciąży! - zaśmiał się głośno. Zarżałam zdziwiona i przerażona jednocześnie, a Ness zrobiła oczy jak pięć złotych >3.
- Ale jak to możliwe...? - zapytała w końcu.
- Nie wiem, ale tak jest. A oto szczęśliwy ojciec źrebiąt. - wskazał na Carino. Tym razem zarżałam radośnie.
- Noc na padoku! - rzuciła Ness.

'Pośpieszyła się, młodziutka.' - pomyślałam parskając i wracając do pasania się.

Ellie postanowiła podejść bliżej. Powiedziała spokojnie do Ness:
-Gratulacje, będziesz miała małe źrebiątko.-uśmiechnęła się, a ja podeszłam do Furii. Parsknęłam radośnie.

Zarrzalem szczęśliwcze i zaskoczony. Kat ze szczęścia nie mogła wymówić ani słowa.

- Chwila... Powiedział pan źrebiąt ? To nie jest jedno? - zdziwiła się Ness.
- Nie. Kolejny cud. Bliźniaki! - zaśmiał się Evans. - Gratuluję. - każdej z nas uścisnął ręce.
- Dzięki, Evans. Dzięki, Ellie. - uśmiechnęłam się zaskoczona.
Zarżałam głośno i fiknęłam barana.

Zakręciło mi się w głowie i zaczęłam się kołować. Po chwili odzyskałam rówonagę

Kat i ja byliśmy kompletnie zaskoczeni. Oboje nic nie powiedzieliśmy.

Evans tylko powiedział:
- A ze zdrowiem wszystko dobrze. Teraz musicie bardzo dbać o Furię. Kiedy klacz będzie w 4 miesiącu ciąży nie można jej dosiadać. - uśmiechnął się i wyszedł.
- Miłych wakacji! - krzyknęła za nim Ness, a ja zarżałam głośno. Moja właścicielka zdjęła mi kantar i puściła wolno.

Nadal nic nie robiliśmy, byliśmy w szoku.

Ellie nie zignorowała mojego braku równowagi. Wiedziała, że to od uderzenia.
-Chodź-powiedziała z powagą. Założyła mi kantar i wyprowadziła z padoku. Próbowałam stawiać opór, ale ona nie zgodziła się na to. Nie patrzyła na mnie, a ja zdizwiona szłam.

- Może puścisz już Carino? - zapytała rozbawiona Ness. - Będziemy mieć źrebięta!
Zarżałam radośnie, wierzgając lekko.

Kat odpięła mnie. Podszedłem do Furii i przytuliłem ją. Kat w tym czasie podeszła do Ness i powiedziała:
-Dzięki za pomoc przy Carino.

- Nie ma za co. - odparła Ness wzruszona, a ja odwzajemniłam uścisk. Parsknęłam radośnie.

Kat obserwowała mnie i Furie kiedy nagle zadzwonił telefon.
-Halo-powiedziała Kat
-Dzień dobry mówi James Lidson. Czy rozmawiam z Paniom Katariną
-Tak
-Chciałbym prosić panią o pomoc. Podobno jest pani świetna w ujeżdżaniu koni.
-Zgadza się
-Mam dla pani ofertę nie do odrzucenia. Zapłacę 50 000 tysięcy za ujeżdżenie mojej klaczki. Oczywiście nie musi mi pani odpowiadać już teraz.
-Zadzwonię do pana wieczorem i dogadamy szczegóły-powiedziała Kat
-Czekam na telefon. Do widzenia
-Do widzenia-Po tych słowach Kat rozłączyła się i zaczęła nad czymś myśleć.

Nessie nie słyszała rozmowy, lecz nie dopytywała się. Przypomniała sobie mężczyznę, który kiedyś prosił ją o pomoc. Przecież kazała mu zaczekać aż się przeprowadzi! Obiecała sobie, że oddzwoni do niego dzisiaj wieczorem. Uśmiechnęła się radośnie.

-to będzie trudne zlecenia-powiedziała kat

- Chcieć to móc, tylko inaczej. - powiedziała Ness, nie bardzo wiedząc o co chodzi.

-Pomogła byś mi?-spytała Kat. Zarżałem radośnie i lekko szturchnąłem Furie.

- A tak w ogóle to w czym ? - zapytała Nessie w końcu. Szczypnęłam Carino i popędziłam w dal, rżąc radośnie.

-Kiedyś ujerzdżałam dzikie konie. Najwyraźniej ktoś dowiedział sie o tym i poprosił o pomoc. Jeśli ujeżdżę mu klacz to zapłaci 50 000 tysięcy-powiedziała. Pognałem Za Furia.

- Interesująca oferta. - uśmiechnęła się Ness. - Oczywiście, że ci pomogę. Uwielbiam pracować z końmi. Ja je 'zaklinałam' i również zajeżdżałam. - powiedziała i usiadła na trawie. - Hej, może skorzystamy z dobrej pogody i przejedziemy się gdzieś ? - zaproponowała nagle. Z radością pocwałowałam do niej i parsknęłam.

-Wybacz ale nie mam ochoty dzisiaj na przejarzdżke. Posiadze tu jeszcze z Carino-Kiedy usłyszałem moje imię pognałem do Kat

- No dobrze. To ja już pójdę. - chwyciła mnie za kanar i wyprowadziła z padoku.

-Idziemy do boksu-powiedziała zamyslona Kat. Kiedy podszedłem do niej chwyciła mnie za kantar i wyprowadziła z padoku.

Layla weszła na padok w ręce trzymając mój kantar i uwiąz. Podbiegłam do niej skocznym kłusikiem i stanęłam trącając ją nosem. Dziewczyna założyła mi kantar i wyprowadziła z padoku. Nie obyła się bez strzelenia przeze mnie baranka na pożegnanie.

Ellie weszła na padok i wypuściła mnie oraz Banito. Pogalopowałam na drugi koniec.

Nessie wprowadziła mnie wraz z innymi na padok. Mnie, Lucy i Carino puściła od razu. Maggie i jakąś klacz przywiązała linkami do ogrodzenia, przysiadając obok. Pokłusowałam w dal, wciąż jednak pozostając w zasięgu słuchu Vanessy.

-Wszystkie?-spytała El Nessie, a ja pogalopowałam do Furii. Prychnęłam na powitanie.

Parsknęłam do Tiary.
- Tak. - pokiwała głową Nessie, opisując rozmowę z James'em Ellie. - Teraz rozumiesz?

-Aha. Ale co masz zrobić, aby konie i stajnia nadal wytrwały?-spytała zwracając uwagę na wątek "Jeżeli chcesz, żeby twoja stajnia przetrwała do następnego tygodnia, to lepiej się postaraj."

- I taki jest mój problem. Zapewne powie mi w ostatnim momencie. - mruknęła Nessie. - Cały James. - warknęła. Ja zaś zarżałam cicho.

-Pomogę jak tylko mogę. Daj mi jego numer.-powiedziała z przekonaniem, a ja trąciłam przyjaźnie Furię.

- Nie ma mowy. - odmówiła stanowczo Ness. - To nie twoja sprawa. W pewnym sensie. - dodała szybko. Ja zaś pchnęłam lekko Tiarę i pogalopowałam dalej.

-No dobrze-przyznała niechętnie El, a ja pobiegłam za Furią.

- No dobrze... - powiedziała Nessie po jakimś czasie, nieco już uspokojona. - Ja muszę popracować z Maggie. Stajnia jest już zapewne naprawiona, więc można odprowadzić konie. Wezmę tą tutaj... - wskazała na drugą klacz. Odwiązała linki Mag i fryzki i zaprowadziła je w stronę boksów, gdzie czekał już na nią Jacob. Parsknęłam tęsknie za Nessie, pogalopowałam pod jabłoń i zaczęłam powoli skubać trawę.

Kiedy jadłem trawę wypatrzyłem że idzie Kat. Zarżałem radośnie i podbiegłem do niej. była z Jamesem. Ja pobiegłem na drugi koniec padoku i zacząłem skubać trawę, a oni usiedli pod drzewem na padoku padoku. Podbiegłem do nich i połorzyłem się koło kat.
-Wypadek przy pracy-powiedziała.

James uśmiechną się do Kat. widząc jak próbuje ja poderwać odbiegłem tak oby oni mnie nie widzieli ani ja ich.

(Kat)
Nie wiedziałem czemu Carino odbiegł. Spojrzałem Jamesowi w oczy. Wtedy on zaczął się do mnie przybliżać. Zamknęłam oczy i po chwili całowaliśmy się.

(Kat)
Kiedy odsunęłam się od Jamesa, uśmiechnęłam się do niego. Było cudowanie. Pomyślałam.James odwzajemnił uśmiech.

Ellie podeszła do mnie spokojnie i złapała za kantar. Wyprowadziła mnie z padoku. Dyskretnie uśmiechnęła się widząc Kat i Jamesa.

Po dłurzszej chwili ciszy James powiedział:
-Chyba najwyrzszy czas rzebym pojechał po swoje rzeczy.-powiedział wstając. Ja również wstałam.
-Ja zaprowadzę Carino do boksu i spotkamy się u mnie-powiedziałam i wzięłam Carino. James pojechał do siebie.

Zarżałam za Carino. Zauważyłam, że ostatnimi czasy nie zwracał na mnie uwagi. Mój brzuch był dosyć... no... Widoczny. Sprawiał mi ból i uniemożliwiał pędzenie pełnym cwałem. Parsknęłam zdenerwowana, i w tej oto chwili na padok weszła Nessie. Trzymała się z Jacobem za ręce! Prychnęłam oburzona. Do tej pory miałam ją tylko dla siebie. Po chwili Vanessa puściła chłopaka i podbiegła do mnie. Uff. Tak lepiej. Zarżałam cicho, a moja właścicielka pogładziła mnie po dużym brzuchu. Zaraz jednak odeszła kawałek i zajęła swoje miejsce pod drzewem. Tuż za nią podążył Jacob...

Allien spokojnym krokiem weszła na teren padoku, prowadząc za sobą mnie-17-letniego wałacha-.Parsknąłem, na to dziewczyna mnie puściła. Pogalopowałem kawałek, strzeliłem baranka z 2 razy i zatrzymałem się bardziej na końcu padoku. Skubnąłem trawę, a w tym czasie Ally położyła się w trawie.

Zarżałam zaciekawiona i pokłusowałam do nowo przybyłego wałacha.
- Witam. - parsknęłam zbliżając się bardziej i wyciągając szyję w celu poznania zapachu.
Tymczasem Nessie witała się z Allien.
- Dzień dobry. Jestem Vanessa. - powiedziała z uśmiechem. - A to jest Jacob. - wskazała chłopaka siedzącego obok niej.

Odwróciłem głowę w stronę klaczy.
-Cześć.-Parsknąłem-Jestem Ontario.
Allien usiadła i skierowała się do Vanessy.
-Cześć Vanesso, witam Jackob, ja jestem Allien, ale możecie mówić Ally. Miło was poznać.

Zrobiłam niewielki kroczek w stronę wałacha i jeszcze bardziej wydęłam nozdrza, aby dobrze zapamiętać zapach konia.
- Furia. - parsknęłam, grzebiąc kopytem w ziemi. Mój brzuch wydawał się być większy niż poprzednio. Prychnęłam. Nie dawał mi swobodnie się wycwałować!
- Ness, Jake. - przedstawiła się i Jacob'a po ksywce. - Nam również jest miło. - uśmiechnęła się.
- Jasne. - również uśmiechnął się Jake.

-Tak, ja tu nowa jestem z Ontariem i nie wiem czy można tu tak swobodnie jeździć np. po lasach.-Zapytała obserwując mnie.
Stanąłem dęba, wymachiwałem chwilę kopytami i ruszyłem galopem  w stronę Allien.

Prychnęłam coś, z powodu braku zainteresowania i zazdrości. On przynajmniej mógł robić co chce! Leniwym stępem doczłapałam do Nessie i położyłam jej łeb na ramieniu.
- Oczywiście, że można. - poinformowała moja właścicielka, po czym zwróciła się do mnie. - Tak, wiem... Ciąża nie pozwala ci na twoje ulubione wybryki, co? - mówiła gładząc mnie po pysku. - Już niedługo...

-Ciąża?! Twoja klacz jest w ciąży?! Ale super!-Krzyczała Allien gładząc mnie po pysku. Podniosłem łeb wysoko i kłusowałem w kółko.

- Tak. - zaśmiała się Nessie. - Ale dla niej to nie jest tak super. Jest młoda i wolałaby fikać po padoku niż wychowywać młode... Ale cóż... Nie wiedziałam, że w zimie klacz może zajść w ciąże, inaczej nie zostawiłabym jej na padoku z Carino. - mówiła, klepiąc mnie po szyi. - Obiecuję ci dłuugą przejażdżkę, jak tylko to będzie możliwe. - przyrzekła, a ja położyłam się obok niej.

-Rozumiem. Eh..Źrebaki, to nie taka łatwa sprawa.-Uśmiechnęła się. Zacząłem galopować wokół padoku przeskakując każdą napotkaną przeszkodę.

- Szczególnie dla tak młodej klacz i w dodatku Furii. - zaśmiała się Nessie, wciąż gładząc mnie, tym razem po boku. Starałam się nie patrzeć na galopującego Ontario, aby nie pobudzać zazdrości.
- Ej, a co z Maggie? - zapytał nagle Jacob.
- Ach, tak. Zaraz będę musiała zabrać ją na codzienne ćwiczenia... - przypomniała sobie Vanessa, spoglądając na zegarek.

-Maggie?-Zapytała zaciekawiona Allien cmokając, przygalopowałem do niej.

- Tak. Klacz Jacob'a. - poinformowała Ness z uśmiechem. - Nasza dzikuska. Od dwóch lat przeróżni specjaliści nie osiągnęli z nią tyle co ja przez dwa tygodnie. - zaśmiałam się. - Przygotowuję ją pod siodło.
Parsknęłam cicho i odetchnęłam głęboko, a Vanessa pogładziła mnie delikatnie po brzuchu.

-Fajnie, chyba-Powiedziała Ally. -Ah. Poszłabym z wami gdyby Ontario był jak ty to powiedziałaś "dzikusiem", ale nie jest. Od małego go uczyli być pod siodłem, więc nie wiem.-Parsknąłem.

- Przecież Ontario może zostać z Furią na padoku! - powiedziałam. - Chociaż nie wiem czy zainteresowałaby cię moja praca... No wiesz... W sumie to byś jedynie obserwowała. - zmieszała się Ness. Odetchnęłam ciężko i prychnęłam coś.
- Nie przesadzaj! Ja uwielbiam patrzeć jak pracujesz z Mag. - zaprotestował Jake.

-Chętnie bym popatrzyła.-Powiedziała głaszcząc mnie.

- Jeżeli chcesz... - pomyślała Vanessa. - Jak dla mnie to nie ma problemu. - uśmiechnęła się po chwili. Zarżałam cicho.

-Super!-Krzyczała zadowolona.

Nessie z uśmiechem podniosła się z ziemi, a ja tuż za nią. Nie chciałam, żeby mnie zostawiała samą. Nie teraz. Kiedy powolnym krokiem wyszła z padoku, zarżałam tęsknie i z powrotem ułożyłam się pod drzewem. Jacob i Ally ruszyli za nią.

Gdy El otworzyła bramę na padok wyrwałam się jej i pobiegłam przed siebie. Po chwili zorientowałam się, że mam na sobie jeszcze kantar. Zawróciłam ku Ellie. Zdjęła mi kantar, a ja szybko pobiegłam przed siebie. Długo się pasłam, aż El podeszła do mnie i założyła mi kantar.
-Przejedziemy się na przejażdżkę?-spytała cicho i wyprowadziła mnie z padoku.

Zobaczyłam Ness wkraczającą na padok wraz z Jacobem i Ally. Zarżałam radośnie i pobiegłam do mojej pani. Już niedługo będę musiała przeprowadzić się na padok dla klaczy ciężarnych... Nessie pogładziła mnie po łbie, czekając na resztę.

Po udanej przejażdżce El wprowadziła mnie na padok. Podeszła do Nessie, a ja prychnęłam na przywitanie do Furii.
-Cześć. Co u ciebie?-spytała

- O, cześć. - przywitała się Ness, nie przerywając gładzenia mnie. - A nic ciekawego... Praca i w ogóle. - machnęła ręką. - A u ciebie? - zapytała, a ja parsknęłam do Tiary.

-Przed chwilą wróciłyśmy z przejażdżki.-odpowiedziała i uśmiechnęła się.

-Aha. To super. - pochwaliła Nessie, a ja poczułam ukłucie zazdrości. Zarżałam cicho, a Vanessa poklepała mnie po szyi.

-W którym jest miesiącu?-spytała patrząc na Furię. Również spojrzałam się w kierunku Furii.

- Hm... Z tego co pamiętam to będzie 9-10... - powiedziała Nessie, a ja spojrzałam wilkiem na swój ogromy brzuch.

-Niedługo przyjdzie mały źrebaczek na świat-powiedziała lekko wzruszona El-Masz już pomysły na imię?

- To będą bliźniaki. - Nessie pokręciła głową z niedowierzaniem. - Bliźniaki! Uwierzysz?!

-Super, będziesz miała co do roboty.-powiedziała

---

Muszę iść. Paa

- Wiadomo... - uśmiechnęła się Nessie. - A teraz wezmę Furię do boksu, niech odpoczywa bidulka... - pogładziła mnie po brzuchu i chwyciła za kantar.
__________________________________________________________________________________________________
Papaa !

Ally przyszła na padok z wielkim opóźnieniem, lekko obrażony rzuciłem się w jej stronę.
-Cześć, mały. Wiem, wiem, sam byłeś.-Klepała mnie i mówiła jak do...dziecka! Parsknąłem.

Założyła mi uzdę i wyprowadziła z padoku.

Wreszcie u siebie! Zarżałam i tuż przed furtką wyrwałam się Nessie. Przeskoczyłam ogrodzenie i wbiegłam na padok. Wreszcie jak dawniej!
- O nie, moja kochana. - powiedziała rozbawiona Vanessa, wpuszczając na pastwisko rozentuzjazmowane źrebięta. Parsknęłam oburzona i popędziłam w dal. W ślad za mną pobiegły maluchy. Zarżałam w niebo, źrebaki zrobiły to samo. Przyspieszyłam. One również. Prychnęłam coś niezrozumiale i popędziłam pod jabłoń. Tam zatrzymałam się i czekając na moje maluchy, zaczęłam skubać trawę. Kiedy mnie dogoniły, od razu zaczęły pić mleko ;3.

Zaraz po wyczyszczeniu i zdjęciu sprzętu, Ellie wprowadziła mnie na padok. Pobiegłam do Furii i parsknęłam na powitanie. Popatrzyłam na małe źrebaczki i w duchu się uśmiechnęłam.
-Cześć Nessie. Jak tam Furia?-spytała El, siadając koło Vanessy

- Ach, witaj El! - przywitała się radośnie Nessie. - Dobrze, bardzo dobrze. - powiedziała z uśmiechem. - Już się rwie do wolności. - zaśmiała się.
Ja zaś zarżałam wesoło do Tiary. Maluchy również spojrzały na klacz nieufnym wzrokiem, lecz zaraz poczęły wesoło truchtać wokół niej.

Popatrzyłam na bawiące się źrebaki.
-To normalne. -zaśmiała się również El.-Niedługo będziesz musiała je "wychować".

- Już to robię. - uśmiechnęła się Ness. - Warto zaczynać od razu.
Zarżałam, a źrebięta nagle ustały, wsłuchując się w mój głos. Korzystając z ich nieuwagi, ruszyłam z kopyta w dalszą część pastwiska. Maluchy pognały za mną, ledwie dotrzymując mi kroku.

Ally wprowadziła mnie na padok. Zacząłem się paść blisko niej. Parsknąłem i ruszyłem galopem dookoła padoku.

Pobiegłam za Furią, a gdy stanęłam opatrzyłam na nowego towarzysza

Po długim i wyczerpującym cwale po padoku, przystanęłam obok jabłoni i zaczęłam skubać trawę. Parsknęłam cicho na powitanie Ontario i wróciłam do jedzenia, a maluchy wesoło kłusowały wokół mnie. Po chwili jednak podeszła do mnie Vanessa i nakazując Jacob'owi odprowadzić źrebaki do boksu, wyczyściła mnie i ubrała oraz pośpiesznym krokiem wyprowadziła z padoku.

Zarżałam radośnie, widząc zmierzającą ku mnie Nessie.
- Hej, maleńka! - poklepała mnie wyraźnie ucieszona tym spotkaniem. - Idziemy stąd. Czas się rozerwać. - uśmiechnęła się radośnie i założyła mi ogłowie. Dopiero teraz zorientowałam się, że cały czas miała go w dłoni. Niechętnie wzięłam wędzidło, a kiedy zapinała paski, wierciłam się i otwierałam pysk jak najszerzej. Nic. Czując chłód bijący od metalu, lekko rozluźniłam szczękę, aby żelastwo nie raniło podniebienia. Pomimo to cieszyłam się, że Vanessa znów mnie dosiądzie. I tak też się stało. Ness wskoczyła na mój grzbiet - na oklep - i delikatnie przygotowała się do jazdy. Ja zaś parsknęłam głośno i energicznie, niecierpliwie grzebiąc kopytem w ziemi.

Zaraz po ciężkim treningu wprowadziła mnie na padok. Przegalopowałam dalej - jak najdalej. Popasałam się, a El przez ten czas zaczęła rozmawiać z Nessie.
-Hej, jedziesz na przejażdżkę?-spytała podchodząc do Furii i Nessie. Ja przez ten czas również pobiegłam ku Furii. Parsknęłam na powitanie.

Zarżałam, tylko na chwilę odwracając głowę w kierunku Tiary.
- Tak, wybierzesz się z nami? - zapytała Ness.

-Tak, chętnie. Tiara podejrzewam, że jest zmęczona, ale myślę, że na przejażdżkę będzie chciała jechać. Co ty na to, Tiaro?-usłyszałam, że El mówi coś do mnie więc spojrzałam się. Domyśliłam się, że chodzi o przejażdżkę. W końcu na Furii siedzi już Nessie, a El z nią rozmawiała. Prychnęłam i podeszłam do Ellie-To chyba oznacza tak. Idę po uzdę. Myślę, że    siodło nie będzie konieczne. a już pewnie go dość.-dodała po chwili i wyszła z padoku.

Po chwili El wróciła na padok. Trzymała w ręku tylko uzdę, a więc moje domyślenia się sprawdziły. Chciała jechać na oklep. Może by tak zrobić jakiś żarcik...? Bez problemu dałam sobie włożyć wędzidło do pyska. Dziewczyna zgrabnie na mnie wsiadła i stanęła koło Nessie.
-Jedziemy?-spytała

- No jasne! - wykrzyknęła radośnie Nessie i lekko ścisnęła moje boki łydkami. Ja zaś podniosłam przednie nogi na niewielką wysokość (stanęłam dęba) i pognałam we wskazanym kierunku.

Dostałam łydki. Puściłam się cwałem i dobiegłam do Furii. Dostałam znak, abym hamowała, więc z niechęcią zahamowałam i teraz biegłam tempem Furii.

Już na padoku Nessie rozebrała mnie z całego sprzętu i puściła wolno. Sama zajęła miejsce pod drzewem i zanuciła coś pod nosem.

Zaraz po wprowadzeniu mnie na padok zerwałam się i pobiegłam do Furii. Stanęłam koło niej, uszczypnęłam w łopatkę i zachęciłam do zabawy.

Parsknęłam ochoczo. Delikatnie pchnęłam Tiarę i ruszyłam z kopyta^^.

Zadowolona, że Furia chce się bawić ruszyłam szybko za nią. Biegłam na równi z nią, a łbem trącałam ją. Po chwili jednak odbiegłam szybciej. Czas najwyższy na wyścigi ^^

Co to to nie, moja droga! Przyspieszyłam nieco, tylko trochę, a już wprzedziłam Tiarę. Hm, lata praktyki, mruh <3. Myślami wciąż byłam przy kasztanku, lecz nadal głęboko skupiałam się na biegu. W pewnej chwili ostro zahamowałam, wykręciłam wprost na Tiarę oraz umknęłam w bok w ostatnim momencie, co nieco zbiło z tropu jasną klacz. Skubnęłam ją w szyję i ruszyłam cwałem przed siebie <3.

Wykorzystując chwile zahamowania Furii pobiegłam ile sił w kopytach cwałem, wyprzedzając ją.

Niestety (lub stety ;d) , kiedy Tiara zebrała się, żeby ruszyć cwałem, ja byłam już daleko. Pędziłam ile sił w umięśnionych nogach, kopyta wdzięcznie dźwięczały na zmarzniętej glebie. Zakwiliłam radośnie i gdy Tiara była daleko ode mnie, zwolniłam do truchtu. Następnie włożyłam pysk pod cienką warstwę śniegu i rozdęłam chrapy. Truchtałam tak jakiś czas, wdychając zimną parę dochodzącą ze zmarzniętej, acz wilgotnej gleby...<3.

Na to się nie dam! Pobiegłam żwawym cwałem i wnet wyprzedziłam Furię. Po chwili stanął przede mną płot i ostro wyhamowałam. Zarżałam zadowolona, bo wygrałam wyścig FURIĄ.
Ucieszona zaczęłam kłusować wokoło, a po drodze jeszcze skubnęłam Furię w łopatkę. Nie mogłam się po prostu oprzeć.

Nie zwracałam uwagi na paradowanie klaczy. Najzwyczajniej miałam to gdzieś. Upajałam się zimnym puchem, który spoczywał na moim pysku. Było to dziwne, acz przyjemne uczucie - śnieg roztapiający się na moich ciepłych chrapach. Nie odpowiedziałam na zaczepkę, zbyt zajęta 'ryciem' puszku. Parsknęłam, rozganiając na boki otaczający mnie śnieżek. Po chwili ruszyłam galopem, wciąż z nosem przy ziemi. Biegłam tak jakiś czas, po czym runęłam. Ot tak sobie. Po prostu. Zaczęłam wić się powoli, czując lodowaty śnieg na grzbiecie. Porządnie wytarzałam się w puchu i podniosłam z ziemi. Nessie spojrzała na mnie z rozbawieniem. Nic dziwnego - byłam cała w białym szaleństwie <3. Rozdęłam chrapy i posłałam Vanessie oburzone spojrzenie, lecz ta tylko zaśmiała się pod nosem. Parsknęłam, również z lekkim rozbawieniem i znów wytarzałam się w śniegu. Po chwili spod grubej warstwy puchu na moim ciele widać było jedynie kilka nielicznych plamek koloru kawy z mlekiem.
- Hm, mam łaciatego konia! - zachichotała moja właścicielka.

Z lekka zniechęcona popatrzyłam na łaciatą klacz. Skoro jej się to tak podoba to i może mi się spodobać może? Wypróbowałam metodę Furii. Położyłam się na śniegu i porządnie wytarzałam. Rzeczywiście jest super! Wstałam i kłusem zaczęłam sobie biegać wokół padoku.
El uśmiechnęła się do Nessie i popatrzyła się na mnie.

No i pyk! Włączył mi się dominator <3.  Rozdęłam chrapy i wydałam z siebie coś na kształt chrząknięcia. Następnie napięłam wszystkie mięśnie i uniosłam ogon. Zakwiliłam, zauważając, że Tiara nie ma w tym ze mną szans. Ona była jasnosiwa, więc nie widać u niej było śnieżnych plamek. Wtedy wyłączył mi się dominator i wróciłam do wcześniejszej pozycji. Puściłam się kłusem po padoku, lecz do czasu. Gdy niechcący wbiegłam w zaspę śnieżną, zahamowałam ostro. Zdziwił mnie skrzypiący dźwięk, dobiegający spod moich kopyt. Pamiętałam stukotanie i dźwięczenie, lecz skrzypienie? Zdumiona podniosłam prawą przednią nogę i parsknęłam głośno. Schyliłam się do samej ziemi, wąchając śnieg pod moimi kopytami. Wyglądało to tak komicznie, że Nessie wybuchnęła śmiechem.

Do moich uszu doszedł dźwięk skrzypienia. Zahamowałam i podeszłam do Furii. Weszłam na kawałek zaspy i usłyszałam skrzypienie. Zdziwiona powoli się wycofałam, a jak byłam kawałek od zaspy pobiegłam w stronę El. Ta z kolei mnie uspokoiła i można rzec, że "wygoniła" od siebie. Pobiegłam z powrotem do zaspy i zniżyłam łęb. Tak samo zimy, tak amo biały. Ale dlaczego skrzypi? Postanowiłam wypróbować nową zabawę. Położyłam się i przeturlałam. Ponownie cała w śniegu. Biała świętość wciąż skrzypiała, ale ja nie zważałam na to. Zachęciłam Furię do zabawy, a El i Nessie jak widać już świetnie się bawiły.

Zakwiliłam, robiąc gwałtowny unik i puściłam się pędem przed siebie. Po chwili pogalopowałam do Ness i zatrzymałam się w pewnej odległości od niej, rozszerzając chrapy. Moja pani jak na zawołanie podbiegła do mnie i chwytając w dłoń dużą garść śniegu, "wlepiła" mi ją w szyję. Wierzgnęłam zaskoczona i popędziłam wprost na dziewczynę, wyhamowując w ostatnim momencie. Mocno dmuchnęłam jej w twarz, powodując rozwianie włosów i osadzenie na nosie kilka niewielkich kropelek roztopionego śniegu. Wycofałam się delikatnie i powolnym galopem ruszyłam przed siebie. Vanessa z radosnym śmiechem pobiegła za mną. Robiłam wiele zakrętów i uników, gdy moja pani rzucała we mnie śnieżkami. Z radosnym rżeniem zarzuciłam łbem i kontynuowałam zabawę.

Ja nadal turlałam się w zaspie dziwnego śniegu. Potem poczułam uderzenie. Zobaczyłam El, która w ręku trzymała śnieżną kulę. Mierzyła we mnie i znów poczułam uderzenie. Popatrzyłam na moją pani, zarżałam głośno po czym stanęłam dęba. Tak z zadowolenia. Unikając tak jak Furia śnieżek biegałam wokoło. Czasami skręcałam, zawracałam, ale tak czy inaczej udawało mi się unikać kulek.

Przyspieszyłam do cwału. Teraz Ness mnie nie dogoni >3. Hm, jednak moja właścicielka nie jest taka głupia... Zauważyłam, jak wspina się na wysokie ogrodzenie, otaczające padok. Zdziwiona podbiegłam do niej, a gdy byłam wystarczająco blisko, Vanessa wskoczyła na mnie i ścisnęła boki łydkami. Nie wiedząc co robić, pędziłam jak szalona prosto przed siebie :D.

Ze zdziwieniem patrzyłam na Nessie i Furię. Stanęłam, a El wykorzystała to i rzuciła śnieżkę. Z kłusa przyspieszyłam do galopu. Ellie przez ten czas tworzyła nowe śnieżki i rzucała we mnie. Przystanęłam na chwilę, ale chyba za blisko mojej właścicielki, ponieważ już po chwili poczułam ciężar na grzbiecie. Ścisnęła mnie łydkami, a ja strzeliłam baranka i ruszyłam.

- Wyścig! - krzyknęła Ness i pogoniła mnie do cwału. Pędziłam przed siebie, po drodze strzelając łagodne baranki <3.

El pogoniła mnie. Nie wiem do czego, ale ja poszłam w cwał. Wyprzedziłam Furię z łatwością i biegłam przed siebie. Pod nogami skrzypiał mi śnieg, a ja biegłam ile sił w kopytach

Przykro mi bardzo, Tiaro, ale nie wyprzedziłaś Furii. Odpowiednio wyczułam moment i przyspieszyłam jeszcze bardziej. Pędziłam ile sił w kopytach. Po kilku minutach pozostawiłam Tiarę w tyle, a przede mną stanął płot. Wyhamowałam ostro, stając dęba i delikatnym kłusikiem ruszyłam przed siebie. Wyścig uważałam za zakończony.

Wyhamowałam ostro, a El wypadła. Stanęłam koło niej i spojrzałam przepraszającym wzrokiem. Dziewczyna wstała i znów wsiadła na mnie.

James wprowadził mnie na padok. Za nim szła Kat nadal miał na nodze gips co utrudniało jej poruszanie. James puścił mnie i poszedł z Kat pod drzewo gdzie rozsiadli się. Pokłusowałem kawałek i zacząłem skubać trawę.

Kiedy zobaczyłem Furie ruszyłem galopem w jej stronę. Kątem oka zauważyłam że Kat i James ucięli sobie dżemkę.

Rozradowana niespodziewanym spotkaniem cwałem ruszyłam do Carino. Ness nie oponowała. Z radością równą mi pozwoliła nam się przywitać. Stając przed Carino zakwiliłam radośnie i lewą tylną nogą drapnęłam się po zgrabnym brzuszku <3.

Zarżałem radośnie. Byłem szczęśliwy że widzę Furie.

Skubnęłam Carino w łopatkę i przytknęłam chrapy do jego szyi. Ness wpatrywała się w nas jak zaczarowana :D.

Odwzajemniłem zaczepkę.
_______________________________
muszę kończyć.pa

Dawno nie widziałam Carino, a więc poszłam się przywitać. Pobiegłam galopem do ogiera i zarżałam z radością.

Również zarżałem radośnie.

Przypomniałam sobie, że dawno nie zrobiłam jakiegoś psikusa mojej pani. Czas najwyższy! Udałam, że chcę iść się popaść. Powolnym krokiem uszyłam, po czym stanęłam. Stałam, i stałam...i cwał! Z miejsca ruszyłam cwałem, a El nie przygotowana na taką ewentualność prawie spadła. Zbliżałam się do płotu, zwolniłam do galopu. W ostatniej chwili ostro wyhamowałam, aż w końcu spadła. Stanęłam wysokiego dęba i pobiegłam zadowolona. Zakwiczałam radośnie, gdyż El była cała w śniegu i śmiała się. Wstała i otrzepała się w śniegu, a ja odbiegłam kawałek i w dużej zaspie wytarzałam się. Śnieg skrzypiał pode mną, a gdy wstałam prawie cała byłam w śniegu. Pozwoliłam El podbiec do mnie, ale i tak nie mogła wsiąść. No chyba, że chce siedzieć w śniegu. Wytrzepała mnie, a gdy chciała wskoczyć na mój grzbiet odsunęłam się. Ganiałam się z nią, dopóki nie znudziło mi się to. Pozwoliłam jej wsiąść i podbiegłam do Furii i Carino.

Zarżałam w niebo, czując nagły przypływ energii. Nessie zaś z daleka dojrzała już Jacoba, który truchcikiem wprowadzał na padok moje źrebiątka <3. Oboje pocwałowali do mnie natychmiast, ostro hamując i mało nie przewracając się na śliskim śniegu. Zakwiliłam rozbawiona i wierzgnęłam mocno i popędziłam galopem przed siebie ;3.

Zarżałam radośnie na widok źrebiąt.

Parsknęłam z radością, widząc obok siebie pędzące źrebaki. Z łatwością dotrzymywały mi kroku. Widać było, że sporo urosły od poprzedniego popytu na padoku.

Prychnęłam z radością i ruszyłam kłusem za Furią. El z łatwością utrzymywała się. Często jechała nie trzymając mnie.

Po kilku minutach galopu, gdy źrebięta były wyraźnie zmęczone, zatrzymałam się i pogrzebałam kopytem w śniegu. Po chwili zarżałam głośno i stanęłam delikatnego dęba.

//Brak weny D://

Chodziłam sobie stępem po padoku i czekałam, aż El się znudzi siedzenie na mnie. W pewnym momencie zatrzymałam się zniecierpliwiona. Stała i stałam, a ona nic. Stanęłam wysokiego dęba wierzgając przednimi kopytami. Gdy stałam na twardym gruncie ruszyłam galopem.

//Wiem coś o tym//

Żywym wzrokiem obserwowałam Tiarę, gdy Vanessa lekko spięła moje boki łydkami. Nie zareagowałam. Bo po co? Poza tym Ness nie miała siodła ani ogłowia, nie mogła więc mnie pogonić wodzami czy czymkolwiek innym. Po chwili stanęłam jak wryta i przymrużyłam powieki, mrucząc cicho. Moja właścicielka nadal zmagała się ze mną, próbując mnie poruszyć. Na nic jej próżne wysiłki. Wciąż stałam jak słup, nietknięta i niewzruszona, gdy nagle poczułam na zadzie mocne klepnięcie. To Nessie odchyliła się i uderzyła mnie tuż obok ogona. Spłoszona pocwałowałam przed siebie, obmyślając spisek na moją panią. Musiałam się odwdzięczyć, musiałam! Zarżałam głęboko, pochylając głowę do przodu i kontynuowałam szaleńczy cwał.

Po raz kolejny próby zrzucenia mojej właścicielki zakończyły się porażką. Pogodziła się z tym, ale jednak chciałam stanąć i spokojnie się popaść. Tak też zrobiłam, obserwując spłoszoną Furię.

Nagle wciąż biegnąc, doznałam olśnienia. Przecież to takie oczywiste! Z radości wierzgnęłam ostro i wyhamowałam gwałtownie, lekko ślizgając się na śniegu. Parsknęłam podstępnie i przystanęłam, lekko się trzęsąc. Ness wyczuła podstęp. Niepewnie wlepiła wzrok w moje ciało, oczekując najmniejszej reakcji zdradzającej moje zamiary. W jednej chwili runęłam na ziemię. Miałam zamiar lekko przygnieść Nessie, lecz ta szybkim ruchem zeskoczyła z mojego grzbietu i stanęła obok. Nieco naburmuszona podniosłam się z ziemi i puściłam delikatnym kłusikiem po śniegu <3.

Widząc, że z Furią coś się dzieje gwałtownie wyhamowałam. El bez problemu utrzymała się na grzbiecie. Stałam i obserwowałam towarzyszkę, podczas gdy nastolatka siłowała się ze mną. No cóż, ja jestem z przedziału stworzeń strasznie upartych, a z tym nikt nigdy sobie nie poradził.