Wild Heart

(http://www.fotoplatforma.pl/foto_galeria/2544__2393__DSCN3806.jpg)

Po chwili znaleźliśmy się  w lesie liściastym. Zwolniłam do kłusa i parsknęłam cicho, czekając na przybycie Carino.

Wbiegłem i również zwolniłem. Podszedłem do Furi i lekko uszczypnąłem ją w zad.

Ostatkiem sił powstrzymałam się od wierzgnięcia. Zarżałam cicho i szturchnęłam Carino w łopatkę.
- Pięknie tu. - powiedziała z zachwytem Ness.

Nie oddałem Furi tylko zarżałem wesoło.:
-Zgadzam się, a może pomożesz mi w treningu Carino w skokach?-zaproponowała Kat klepiąc mnie w szyje.

- A może same byśmy tego spróbowały? - zapytałam Kat. - Myślisz, że jest gotowa?
Parsknęłam głośno, aż ptaki z pobliskiego drzewa zerwały się i pofrunęły w niebo. Przestraszona hałasem pogalopowałam trochę, ale zaraz wróciłam do kłusika.

Podbiegłem do Furi. Wtedy Kat powiedziała:
-No nie wiem czy Furia poradzi sobie z przeszkodami jakie skacze Carino. Ale możemy spróbować z mniejszymi.-zaproponowała wesoło a ja parsknąłem i znów szturchnąłem Furie.

Ja sobie nie poradzę?! Parsknęłam oburzona i lekko wyprzedziłam Kat.
- Poradzić, owszem poradzi sobie. Ćwiczyłam ją, lecz bez jeźdźca. Teraz wystarczy, że będzie miała mnie na grzbiecie... - zamyśliła się Ness. Wiele treningów miałam na poprawę skoków i nadzwyczaj je uwielbiałam.

Wyrównałem kroku z Furią.
-Ok, to jedziemy?-zaproponowała Kat, a ja dosłownie nie mogłem sie doczekać skoków.

- Zgadzasz się, mała? - zapytałam Furii. Parsknęłam radośnie, ale nagle przypomniałam sobie jedną rzecz... Siodło! Zatrzymałam się gwałtownie i stanęłam dęba, lecz Nessie nie spadła.
- Furia! Uspokój się! - krzyknęła stanowczo, a ja wierzgnęłam mocno. Vanessa zachwiała się, ale nie spadła. - Spokój, mówię! - krzyknęła znowu, a ja przestałam. - Tak, już dobrze. Dasz sobie radę, prawda? - zapytałam Carino i Kat, jednocześnie klepiąc Furię po szyi.

-Damy rade-Kat niemal to wyśpiewała z zadowolenia, a ja parsknąłem radośnie.

- Dzięki. - spojrzałam wdzięcznie na moich przyjaciół. - Słyszałaś? - zwróciłam się do Furii.
Uspokoiłam się nieco. Tak, siodło to pikuś. Parsknęłam i rozluźniłam nieco mięśnie. Ness ścisnęła mi boki łydkami i poprowadziła w stronę ujeżdżalni.

Pojechaliśmy za nimi.

wbiegłem. Na samym początku przeskoczyłam pień obalonego drzewa, Kat był dzisiaj wesoła i uśmiechnięta, byliśmy już prawie na łące kiedy przede mną wyleciała sarna. Wystraszony zacząłem wierzgać. Kat nie spodziewała sie tego i upadła na ziemie. Kiedy się uspokoiłem czekałam aż Kat wstanie lecz nie zrobiła tego. Z jej czoła leciała krew. Przerażony postanowiłem biec po pomoc.

Po kilku kilometrach szalonego cwału, zahamowałam ostro tuż przed Kat. W efekcie czego stanęłam dęba, lecz Ness pochyliła się do przodu i utrzymała na moim grzbiecie. Zeskoczyła ze mnie zręcznie i zarzuciła wodze Carino na jego szyję. Stałam posłusznie obok dziewczyny, obserwując jej poczynania. Vanessa nie traciła głowy. Otarła krew z czoła Kat i wzięła ją na ręce. Delikatnie ułożyła ją na moim grzbiecie.
- Jedź płynnie i delikatnie, tak jak ćwiczyliśmy. - rozkazała, po czym zwróciła się do Carino. - Mogę? - wskazała na jego grzbiet. Była honorowa i szanowała zdanie innych, nawet zwierząt.

Zarżałem co miało oznaczać tak.

- Dzięki, piękny. - radością poklepała rumaka, po czym wydłużyła strzemiona i lekko wskoczyła na grzbiet Carino. Złapała wodze i pokazała mi kierunek, w który miałam zmierzać. Musieliśmy objechać las dookoła, ale Ness najwidoczniej nie jechała w kierunku stajni. Delikatnym i płynnym galopem ruszyłam we wskazaną ścieżką. Kat prawie wcale nie odrywała się od mojego grzbietu. Nessie lekko ścisnęła łydkami boki Carino wydając mu grzeczną, acz stanowczą komendę.

Posłusznie ruszyłem galopem, pozwoliłem oby Ness mną pokierowała.