Wykorzystując chwile zahamowania Furii pobiegłam ile sił w kopytach cwałem, wyprzedzając ją.

Super ^^

Przeczytałam
A i miłego wyjazdu

Zadowolona, że Furia chce się bawić ruszyłam szybko za nią. Biegłam na równi z nią, a łbem trącałam ją. Po chwili jednak odbiegłam szybciej. Czas najwyższy na wyścigi ^^

Zaraz po wprowadzeniu mnie na padok zerwałam się i pobiegłam do Furii. Stanęłam koło niej, uszczypnęłam w łopatkę i zachęciłam do zabawy.

Po długiej przejażdżce zostałam wprowadzona do boksu. Zjadłam co nieco, odpoczęłam. Minęło jakieś pół godziny, a El znów weszła do mojego boksu. Na szczęście miała w ręku tylko mój kantar, a więc to oznaczało, że idziemy na padok. Spokojnie i posłusznie szłam obok Ellie.

Miałam ochotę pobiec szybciej i takim żwawym galopem wbiec na stadninę. Jednak się powstrzymałam i szłam równym krokiem z Furią. Spokojnie szłam, a El spoglądała niepewnie to na mnie to na ogiera.
-A jak go nazwiemy?-spytała po chwili. Popatrzyła na Nessie.

El i ja byłyśmy pod wrażeniem. Po chwili jednak uspokoiłam się i spokojnym rżeniem starałam się uspokoić ogiera.
-Jedziemy?-spytała El.

Odsunęłam się trochę od ogiera. Nie chciałam go spłoszyć. Furia dostałaby dopiero FURII.

Ellie oddała wodze Furii i popatrzyła na ogiera.
-Może by go tak zabrać do stajni? Dla mnie to żaden problem zajmować się i Tiarą i tym ogierem. Widać,że był źle traktowany. Normalnie traktowany koń nie boi się tak panicznie ludzi. -powiedziała El po chwili namyślenia.-Jak go zostawimy może się to źle skończyć. Z Tiarą pobiegniemy do stajni i weźmiemy jakiś kantar czy coś. Wtedy by go można zaprowadzić.-dodała.-Przyczepą go nie przewieziemy. Ledwo przecież udało ci się do niego podejść.

-Wprawdzie mówiąc też mnie to zastanawia. Nie jest wygłodzony ani okaleczony. Uciekł?-powiedziała spoglądając najpierw na Nessie, potem na mnie. Ja z kolei spojrzałam na ogiera. Żałowałam, że to ten ogier przystaje dla Furii. Zniecierpliwiona spojrzałam na Furię, Nessie i ogiera.

Niezadowolona jednak odpuściłam jej tego kasztanka. W końcu ona mnie chyba znienawidzi, jak odbiorę jej ogiera, zwłaszcza, gdy ma ruję. Odeszłam na bok, ale nie szłam zgodnie z poleceniami El. Co to to nie! Chodziłam sobie zadowolona, gdzie chciałam.
-Tiara! Co ty dzisiaj robisz!-krzyknęła na mnie El. Prychnęłam tylko i nadal robiłam co chciałam. Poszarpywała bez przerwy mój pysk, lecz ja nie zwracałam na to uwagi. Po chwili zaczęło to być denerwujące. Jednym porządnym opuszczeniem łba wyrwałam jej wodze z rąk, a potem oczywiście jak na mnie przystało nie dałam jej szansy zebrać wodzy. Biegałam sobie zadowolona wokoło pola. Raz cwałem, raz kłusem, raz galopem...

Pędziłam ile sił w nogach, aż w końcu stanęłam za Furią. Popatrzyłam na kasztanka z zachwytem, ale dałam sobie spokój. El przez ten czas wsiadła porządnie w siodło i zebrała wodze. Tak jak Nessie próbowała mnie odciągnąć, ale po chwili odpuściła. Nie miała ze mną szans.
-Widzę, że Furia nie odpuści, a Tiara niestety idzie w jej ślady...-powiedziała El do Nessie.

Stanęłam małego dęba i z miejsca ruszyłam cwałem. El ledwo się trzymała, bo wodze jej wyrwałam. Z uporem trzymała się mojej grzywy. Pędziłam z zapałem za Furią.

Szykuje się! Tylko czekałam, aż Furia wypruje w przód. To było oczywiste, że gdzieś wyczuła ogiera, a więc ja już się szykowałam.