Wild Heart

Tutaj wypasane są wszystkie konie z Ośrodka Jeździeckiego.
(http://img18.imageshack.us/img18/1112/klaczeiwaachy.jpg)

Kiedy weszłyśmy na padok, a Vanessa spuściła mnie z lonży, pełnym cwałem ruszyłam przed siebie. Wybieg był ogromny! Ciesząc się wolnością, zaczęłam wierzgać i tarzać się w liściach. Kiedy ja tak pląsałam, Nessie usiadła sobie pod drzewem, cicho nucąc ulubiony utwór muzyczny.

James przyprowadził mnie z uśmiechem. Widział już cwałującego konia i młodą dziewczynę.
-No, biegnij mały.-Powiedział do mnie James. Galopem rzuciłem się w zieloną przestrzeń. Chłopak podszedł do dziewczyny.
-Dzień dobry, tamten koń jest twój?-Zapytał wskazując na klacz.

- Och, witam. - oderwała się od piosenki Nessie. - Tak. To Furia. - powiedziała z uśmiechem. - A źrebak należy do ciebie? - dodała z radością obserwując fikającą klacz - czyli mnie.

-Tak, ma na imię piorun.-Odpowiedział. Usiadł obok dziewczyny siadając na starej kłodzie.
-James jestem-Przywitał się, a ja (źrebak) przestałem galopować i obserwowałem przez chwilę klacz. Zaczął biec za nią i naśladować jej ruchy ciała rżąc przy tym radośnie.

Zarżałam rozbawiona, widząc nieudolne wierzganie źrebaka, ale jednak nie zwolniłam. Na chwilę zatrzymałam się i stanęłam dęba, groźnie wymachując kopytami w powietrzu i ruszyłam pełnym cwałem.
- Vanessa, ale mów mi Nessie (czyt. Nessi). - przedstawiła się. - Piękny. - pochwaliła Pioruna. - To prawda, że uratowałeś go od rzeźni? - zapytała z podziwem.

-Tak.-Powiedział i zarumienił się. Ja (Piorun) nadal naśladowałem klacz.  Czasem robiłem wokół niej kółka i stanąłem znów z nią. Nadal naśladowałem jej każdy nawet najmniejszy ruch.

- Maluch próbuje chyba być naszym małym przewodnikiem. - zaśmiała się Nessie. - Słodziak z niego.
Parsknęłam niezadowolona i pogalopowałam do mojej właścicielki. Skubnęłam lekko jej ramię i odskoczyłam, radośnie cwałując w dal.

-Tak, chyba tak.-Powiedział James. Podbiegłem także do właściciela, skubnąłem go w ramię i pobiegłem tuż za Furią.

Nessie pognała za mną, a ja dałam jej fory. Kiedy mnie dogoniła, złapała mocno za szyję i symulując zabawę wskoczyła mi na grzbiet. W pierwszej chwili nic nie zauważyłam, ale zaraz wierzgnęłam mocno, przez co nastolatka przeleciała przez moją głowę. Nie runęła jednak na ziemię, lecz zręcznie przekoziołkowała i wylądowała na nogach, uśmiechając się zawadiacko. Podbiegła do mnie i skubnęła mnie w kark, po czym wróciła pod drzewo radośnie dysząc.
- My już będziemy lecieć. - powiedziała szybko. - Do widzenia, James! - krzyknęła i złapała w biegu lonżę. Zrobiła z niej lasso i zarzuciła mi na szyję, po czym wspólnie wymaszerowaliśmy z padoku.

-Pa!-Krzyknął James do odchodzącej Nessie. Pomachał ręką i podszedł do mnie. Otoczyłem wokół niego kółeczko. Zatrzymałem się przed nim i szturchałem go w rękę, a potem szukałem czegoś po kieszeniach.
-Wybacz mały, ale nie mam nic do jedzenia przy sobie-Powiedział szukając po kieszeniach. Zacząłem kłusować wokół niego. Założył mi kantar i prowadził w stronę boksów.

Wszedłem z Katariną na padok. Kiedy odpięła linkę ruszyłem przed siebie aby poznać miejsce. Padok był ogromny, w sam raz dla mnie.Katarina poszła kawałek za mną i położyła się w cieniu niewielkiego drzewa.

James odprowadził mnie na padok, ale zanim mnie puścił zdjął kantar. Ruszyłem przed siebie. Gdy zobaczyłem konia oczywiście podbiegłem do niego.
-Cześć!Jestem Piorun, a ty?-Przywitałem konia, a James usiadł na poprzednim miejscu na kłodzie.

Spojrzałem na źrebaka i powiedziałam:
-Jestem Carino-Nadal przyglądałem mu się. Wtedy Kat podeszłam do właściciela źrebaka i powiedziałam:
-Cześć jestem Katarina, ale mów mi Kat

-Cześć, jestem James. Mów po prostu James-Uśmiechnął się do Kat.-Ten koń to twój?-Zapytał wskazując na karego konia. Ja w tym czasie biegałem wokół nowego znajomego.

Powoli szłam za Nessie. Kiedy ta odpięła mi lonżę, rzuciłam się w wielką kupę liści z radością parskając. Moja właścicielka usiadła w cieniu drzewa.
- Cześć James! - przywitała się. - Witam - Vanessa. Ale mów mi po prostu Nessie. - przywitała się z Katariną.

-O! Cześć Nessie.-Przywitał się. -No, to teraz na padoku są już 3 konie. Piorun juz zaczepia karego ogiera-Powiedział James.

-Tak to Carino-powiedziała i usiadła koło Jamesa, postanowiłem podejść do nowego znajomego Kat. Pogalopowałem w ich stronę a kiedy byłem już blisko zwolniłem. Powoli podeszłam do niej i lekko szturchnąłem w ramie. A ona pogłaskała mnie, po chwili wyjęłam cukierka z kieszeni i dała mi go. Bardzo lubiłem te cukierki więc zjadłem go od razu.
-Miło poznać jestem Katarina-powiedziała Kat

- Furia. - przedstawiła mnie Katarinie. Moja złota sierść przepięknie błyszczała w słońcu. Podniosłam się z ziemi i pogalopowałam na drugi koniec pastwiska. Tam pod jabłonką zjadłam dwa owoce i wróciłam w pobliże Nessie.

Nadal stałem przy Kat. Wtedy ona powiedziała;
-Słodka

- Dziękuję. Carino też jest pięknym ogierem. - uśmiechnęła się, a ja podeszłam do Kat. Lekko szturchnęłam jej ramię, co oznaczało podziękowanie za komplement i czekałam na reakcje. Moje złote oczy były wpatrzone w dziewczynę.

Szturchnąłem Furie w łopatkę i czekałem na jej reakcje. Wtedy Kat wyjęłam z kieszeni cukierek i wyciągnęła ręke do furi.

Powoli zjadłam cukierek i parsknęłam radośnie, po czym lekko skubnęłam Carino i odgalopowałam kilka kroków. Spojrzałam na niego zawadiacko i ruszyłam cwałem przed siebie.

Ruszyłem cwałem za Furią, kiedy ją dogoniłem parsknąłem radośnie .

Widząc, że Carino mnie dogonił przyśpieszyłam lekko kroku i zarżałam do nieba. To był pierwszy ogier, przy którym zachowywałam się w ten sposób.
- Chyba się polubili. - uśmiechnęła się Nessie. - Dziwi mnie to, ponieważ Furia nigdy nie zaufała aż tak żadnemu ogierowi...

Również przyspieszyłem dotrzymując jej kroku. Ponownie parsknąłem.:
-Carino też nigdy się tak nie zachowywał, zawsze trzymał się na boku-powiedziała Kat

- Widocznie trafili w dobre miejsce od dobrej porze. - zagadnęła Nessie z uśmiechem. Ja zaś nie przyśpieszałam już więcej, tylko radośnie wierzgałam, co jakiś czas rżąc głośno lub cicho.

 ???Cieszyłem się że poznałem Furie, pasowała do mnie. Rżałem radośnie.:
-Oj tak, są do siebie stworzeni-powiedziała Kat obserwując nasze wyczyny.

- Może on mógłby przemówić do rozumu Furii? - zastanowiła się Nessie. - Nienawidzi siodła. Ani w ogóle jazdy wierzchem.
Skrzywiłam się na myśl o dziwnym sprzęcie, ale dotrzymałam kroku Carino.

-Może-powiedziała Kat. Lubiłem jeździć a szczególnie skakać.-Carino jeździ już zawodowo.

- Zawodowo?! - parsknęłam oburzona. - I pewnie męczysz się nosząc to okropne siodło? - zatrzymałam się gwałtownie, wpatrując się zdziwiona w Carino. Kto mógłby chcieć jeździć pod siodłem?!
- Super. - pochwaliła Nessie. - Chcę przygotowywać Furię. Muszę ją tylko przekonać do siodła.

Również zachamowałem i spojrzałem na Furie-Ale ja to lubie-powiedziałam wtedy Kat powiedziała:
-Może zrobimy im razem trening?

- Jasne, bardzo chętnie. - powiedziała Nessie z podstępnym uśmiechem.
- Lubisz? - zdziwiłam się. - Kiedy ktoś tobą rządzi, kiedy musisz się słuchać i nieść kogoś na grzbiecie jak jakiś nędzny osioł? - wyrzuciłam z siebie wszelkie wątpliwości do siodła.

-Nie przeszkadza mi to, a po za tym Kat sie tak nie żądzi-powiedziałam spokojnie,-to może teraz-zaproponowała Kat

- Ale tobą kieruje. Nie możesz biegać swobodnie. - protestowałam zdziwiona. A może jednak mogłabym przekonać się do siodła?
- Może porozmawiasz z Carino. - zaproponowała Ness. - Może to głupie, ale myślę, że on zrozumie i pomoże Furii.

-To dobry pomysł. Carino-Kiedy usłyszałem że Kat mnie woła galopem ruszyłem w jej strone

Zdziwiona potruchtałam za Carino, ale zatrzymałam się w połowie drogi, nieufnie spoglądając w dal. Nessie z niecierpliwością czekała na reakcje Carino.

Ellie prowadziła mnie za kantar i wprowadziła na padok. Weszłam spokojnie, a Ellie wypuściła mnie. Podbiegłam dalej, aby mieć trochę spokoju i zaczęłam jeść trawę.

Pdszedłem do Kat. Wtedy ona powiedział:
-Chciałbyś iść z Furią na trening i pomóc przekonać ją do siodła-spytała z nadzieją w głosie. Kiedy to usłyszałem radośnie zawieżgałem

Zobaczyłam inne konie. Podbiegłam do nich i zawieżgałam.

Nessie nie czekając dłużej podeszła do mnie z niewielkim uśmieszkiem.
- Dasz nam szansę, Furio? - zapytała z nadzieją w głosie. Dobrze wiedziałam o co jej chodzi. Siodło...brr! - Po prostu spróbuj, proszę! To nic trudnego ani strasznego, zobaczysz. - szepnęła mi do ucha. No dobrze! - parsknęłam cicho, a ona pogładziła lekko mój grzbiet. Zarżałam cicho, a Ness powoli wskoczyła na mój kłąb. Drgnęłam, ale nie wierzgnęłam. Tak trudno było powstrzymać tę pokusę! Poczułam delikatne ściśnięcie łydek, więc ruszyłam stępem, lekko się spinając. Kiedy przeszliśmy do kłusa, byłam już nieco bardziej rozluźniona, a kiedy Vanessa kazała mi zagalopować, z radością poniosłam się entuzjazmowi. Po kilku minutach galopu zatrzymałam się przed Kat. Ness zrozumiała i zeskoczyła z mojego grzbietu.
- Wow. - powiedziała cicho.

-Udało się-widziałem że kat była zadowolona z efektu.-To przejedziemy się po padoku na oklep?-zaproponowała Kat. Wiedziałem o co chodzi i parsknąłem wesoło.

Byłam niezadowolona, że nikt nie zwraca na mnie uwagi, ale jednak byłam pod wrażeniem, jak tamta klacz mogła nie dać się pokusie zrzucenia jeźdźca.

Ness pobiegła w stronę wyjścia i przyniosła stamtąd dwa ogłowia. Jedno z nich podała Kat. Z drugim zaś podeszła do mnie. Po wielu próbach udało jej się włożyć wędzidło do mojego pyska i ponownie mnie dosiąść. Wyprężyłam dumnie szyję i zarżałam wesoło. Chyba zacznę lubić nasze wspólne przejażdżki!

Kat wzięła ogłowie, a ja chętnie ziołem wędzidło do pyska. Później Kat zręcznie wskoczyła mi na grzbiet, za wierzgałem wesoło. Kat nie spadła, była do tego przyzwyczajona.-To jedziemy-powiedziała wesoło Kat.

Bez ostrzeżenia wystrzeliłam w najbardziej oddaloną część pastwiska. Co chwilę z przyzwyczajenia wierzgałam lekko, ale Ness to nie przeszkadzało. Była wspaniałą amazonką. Dumnym galopem zrobiłam woltę, a potem znowu pocwałowałam w dal, rżąc radośnie.

Ponownie zawierzgałem i rzuciłem się cwałem w pogoń za Furia. Kiedy ją dogoniłem kat skierowała mnie na pień obalonego drzewa, z łatwością go przeskoczyłem i dołączyłem Do Furi.

Z zazdrością patrzyłam jak Carino przeskakuje powalony pień. Zarżałam w kierunku drugiego z nich. Ness była niepewna, ale zgodziła się i delikatnie nakierowała mnie na przeszkodę. Z łatwością ją przeskoczyłam, prawie przy tym nie wierzgając. Vanessa poklepała mnie i zaśmiała się głośno.
- Może pojedźmy w teren? - zapytała, choć nie była pewna, czy jestem na to gotowa.

Biegłem dalej i już cieszyłem się na więcej:
-Ja zawsze chętnie-powiedziała wesoło Kat.

- No to jedźmy na skróty! - zaproponowała znów Ness i popędziła mnie jeszcze bardziej. Po chwili ujrzałam zakończenie padoku. Nastolatka ścisnęła mi boki łydkami i skierowała na leśną ścieżkę. Przeskoczyłyśmy przez płot i po chwili wybieg był prawie pusty...

Poszliśmy w ich ślady, przeskoczyłem pezs płot i to z dużym zapasem i wyrównałem kroku z Furią. Było cudownie, lubiłem ją i to bardzo, bardzo, a może nawet więcej.

James obserwował wszystko z miejsca na którym siedział od początku. Galopowałem po padoku. Jako źrebak uwielbiałem figle i zabawy. Nie było żadnego źreabaka. Jednak w oddali ujrzałem klacz, oczywiście dorosłą. Pokłusowałem do niej z lekkim uśmiechem.
-Cześć, jest Piorun. A ty?-Zapytałem trochę nieśmiało zwracając się do klaczy.

Nie słysząc odpowiedzi podbiegłem do James'a.
-Co mały? Wracamy?-Zapytał. Szturchnąłem go w ramie i podbiegłem do bramki od wyjścia.
-Na co czekasz? Skacz!-Powiedział James wstając i podchodząc do mnie. Bramka była za wysoka, jednak oddaliłem się trochę. Rozbiegłem się i skoczyłem! Udało się pobiegłem przed siebie.
-Wracaj!-Krzyczał mój właściciel przechodząc przez bramkę i goniąc mnie. Gdy był blisko złapał mnie za szyję obiema rękami i powalił. Wstałem i nie biegłem dalej. Założył mi kantar i zaprowadził w stronę boksów.

Anita wprowadziła mnie z wielkim uśmiechem na twarzy. Miałem na sobie jedynie kantar, ale Anita bez wahania wsiadła mi na grzbiet i złapała się mojej grzywy. Pokłusowaliśmy na drugi koniec padoku. Tam moja pani zeszła ze mnie i ściągnęła kantar. Pogalopowałem na środek padoku i zacząłem skubać trawę. Anita poszła gdzieś do cienia i usiadła w trawie.

Po jakimś czasie James rozmyślił się i wyprowadził mnie jeszcze na padok. Tam ujrzałem jakiegoś ogiera i siedzącą w trawie dziewczynę. James puścił mnie, a sam poszedł do nowej dziewczyny.  Pogalopowałem do konia.
-Cześć!Jestem Piorun!-Powiedziałem dumnie patrząc się na dużego ogiera. James podszedł do dziewczyny siedzącej na ziemi.
-Cześć. Jesteś tu nowa?-Zapytał siadając obok.

Przestał skubać trawę i uniósł głowę do góry, był wielki w porównaniu do źrebaka. Obniżył ciężko głowę.
-Cześć-Mruknął.-Jestem Banito-Powiedział cicho. Odwrócił się do źrebaka tyłem i znów skubał trawę. Piorun nadal tam stał. Banito przestał jeść trawę i odwrócił się do źrebaka. Znów obniżył głowę, aby widzieć Pioruna.
-Słuchaj, nie mam na razie ochoty gadać idź gdzieś sobie pobiegać-Mruknął oburzony ogier. i Odkłusował od źrebaka, aby znów jeść trawę.
Anita popatrzyła na chłopaka siedzącego obok.
-Tak, jestem nowa. Nazywam się Anita.-Powiedziała wyciągając dłoń. Jednak schowa ją  gdy tylko zobaczyła źrebaka.
-Ten konik, to twój?

James spojrzał na mnie. Widział jak zaczepiałem ogiera.
-Tak, on jest mój.Piorun się nazywa.-Powiedział. -Piorun! Chodź tu-Krzyknął, a ja przybiegłem tu jak najprędzej. Gdy byłem tuż przy swoim panie odwróciłem głowę do Banito. Zarżałem w jego stronę. On jedynie podniósł głowę i odwrócił się.
-Widzę, że twój ogier nie jest zbytnio zainteresowany Piorunem-Mówił głaszcząc mnie po łbie.

Mruknąłem i odkłusowałem dalej od Pioruna i ludzi.
-Tak, on nie lubi źrebaków, chyba że swoje własne.-Powiedziała obserwując ogiera.

-Rozumiem-Odpowiedział James. Pogalopowałem wzdłuż płotku oddzielający padok od wolnej przestrzeni. Minąłem Banito biegałem po padoku. Stanąłem na niewielkiej górce i podniosłem przednie kopyta z ziemi. Machałem nimi w powietrzu. Z gracją opuściłem je na ziemie wpadając w galop rżąc przy tym szczęśliwie. Nie ma tu żadnych źrebaków oprócz niego. Chciał pokazać, że jest najlepszy. Biegał szybko wokół i parskał. Cały czas przyśpieszał. Zatrzymał sie i w oddali ujrzał dużą kłodę. Odsunął się i galopem kierował się w kłodę. Biegł,biegł,biegł i....Przeskoczył! Źrebak zadowolony z siebie ciężko dysząc ze zmęczenia położył się gdzieś w cieniu.

Widząc popisy źrebaka przewracając oczami podszedłem do Anity. Poklepała mnie po grzbiecie.
-My już lecimy. Do widzenia!-Pożegnała się i szybkim krokiem wsiadła mi na grzbiet. Stuknęła nogami i złapała się mocno mojej grzywy. Odgalopowaliśmy w stronę boksów.

Wesoło truchtałam za Nessie. Kiedy weszłyśmy na padok dziewczyna zdjęła mi z szyi lonżę i puściła całkiem wolno. Sama zaś usiadła pod drzewem nucąc ulubiony utwór muzyczny.

Rozpędzony przeskoczyłem przez ogrodzenie. Pierwszy raz byłem tu bez Kat. Pod drzewem zobaczyłam znaną mi osobę, pobiegłam do niej. Kiedy byłem koło niej chwyciłem zębami rękaw jej bluzki i pociągnąłem. Miałem nadzieje że uda mi się ją przekonać aby poszła za mną.

Ness zdziwiona odepchnęła Carino.
- Co ty tu robisz bez Kat? - zapytała chwytając go za wodze.

Cofnąłem się do tyłu. Musiałem sprawić żeby ze mną poszła. Kat groziło niebezpieczeństwo i tylko ja o tym wiedziałem. Zarżałem przestraszony.

Podniosłam głowę i spojrzałam na dziwne zachowanie Carino. Instynktownie wyczułam, że coś się stało.
- Gdzie ona jest? - zapytałam ogiera, podchodząc bliżej. Ness tymczasem przyciągnęła go do siebie za wodze i zablokowała tak, aby nie mógł się szarpać.

Wyrwałem się Ness i uklękiem na przednich nogach. Łbem pokazałem żeby mnie dosiadła.

Ness nic nie rozumiała. Dlaczego Carino chciał żeby go dosiadła? Ja zaś nie słysząc odpowiedzi bez słowa pocwałowałam na koniec padoku. Już stamtąd dojrzałam leżącą w oddali Kat. Przerażona pogalopowałam do Nessie. Zarżałam przenikliwie skacząc w miejscu. Dziewczyna mocno zdziwiona naszym zachowaniem wsiadła na mój grzbiet i złapała Carino za wodze. Kiedy tylko ogier się podniósł ruszyłam z kopyta. Chociaż nie miałam ani kantara ani siodła, Ness radziła sobie doskonale. Przeszłam do niebezpiecznego cwału i przeskoczyłam ogrodzenie. Carino trzymał się tuż obok nas.

Naśladowałem jej ruch i posłusznie biegłem obok Furii.

Ellie wprowadziła mnie na padok,a aj od razu poszłam w kłus. Po jednym kółku stanęłam i poczułam pokusę wytarzania się. Trudno było się oprzeć pokusie więc położyłam się i zaczęłam się tarzać Wstałam i opatrzyłam na Ellie. Uśmiechała się dyskretnie, mimo że myślałam, że będzie na mnie zła.

Po dłuższym czasie podeszła do mnie. Przypięła mi lonżę i wyprowadziła mnie. Stawiałam opór, lecz ona na to nie zważała uwagi.

Powoli weszłyśmy na padok. Nessie od razu spuściła mnie z lassa, lecz ja wciąż za nią podążałam. Moja właścicielka zajęła swoje miejsce pod drzewem, a ja ułożyłam się obok niej. Położyłam mój pysk na jej ramieniu, głośno dysząc.

Weszliśmy na padok. Kat zdjęła mi Lasso i usiadła koło Ness. Poszedłem za nią i położyłem się koło niej. Głaskała mnie po szyji i łbie.

Ness zaczęła opowiadać Kat wszystko co ją ominęło, a ja wzdrygałam się co chwilę. Wyjaśniła także, że rany oprócz postrzelonej nogi, zagoją się szybko i bezboleśnie. Z współczuciem spojrzałam na Carino.

Kat słuchając co zaszło podczas gdy ona była nieprzytomna nadal mnie głaskała. Parsknąłem cicho i oparłem łeb na jej kolanach.

Oczy same mi się zamykały, ale moje mięśnie wciąż były napięte.
- A ty? Jak się czujesz? - zapytała Ness.

-Dobrze, tylko jeszcze troch boli mnie głowa-powiedziała. Przypatrywałem się Furii.

Ness podała mi jabłko, leżące obok niej. Zjadłam je ze smakiem. Byłam głodna.
- Nie wiem jak Carino, ale Furii przydałaby się kolacja i trochę spania. - powiedziała dziewczyna wstając. Poszłam w jej ślady. Zarzuciła na moją szyję lasso. - Idziesz? - zapytała Kat, jednocześnie prowadząc mnie do wyjścia.

Tak-powiedziałam i poszłam za nią

Ellie wprowadziła mnie i odpięła lonżę. Pobiegłam delikatnym kłusem. Stanęłam i zaczęłam się tarzać. Wstałam i zaczęłam biegać. Zaczęłam od kłusa, potem galop i na sam koniec kółko cwału. Trochę zmęczona zwolniłam i w końcu stanęłam. Spokojnie już się pasłam.

Zaciekawiony przybyłą klaczą, parsknął. Zastrzygł uszami, strzelił ogonem i pogalopował w stronę klaczy. Z nosem przy ziemi, zaczął przybliżać się do klaczy. Anita z zaciekawieniem  obserwowała ogiera.

Pełnym galopem przeskoczyłam nad ogrodzeniem i wyhamowałam, stając dęba. Ness poklepała mnie po szyi i zeskoczyła z mojego grzbietu. Zdjęła mi ogłowie i puściła wolno, a sama ruszyła pod drzewo nucąc coś pod nosem. Ja zaś strzygąc uszami, pogalopowałam do jabłonki i tam zaczęłam się posilać.

Podniosłem gwałtownie głowę. Przybyła klacz której Banito nie znał jak większości tu. Anita podeszła do dziewczyy.
-Hej, Anita jestem. Ładną masz klacz. Tamten to mój, Banito się zwie.-Uśmiechnęła się. Lubiła dużo gadać. Pogalopowałem do klaczy.
-Cześć. Banito jestem- uśmiechnąłem się.

- Cześć. - uśmiechnęła się dziewczyna. - Jestem Vanessa, ale mów mi Nessie, bądź Ness. - zaśmiała się. - A to Furia. - wskazała na mnie.
Ja zaś niechętnie podniosłam głowę znad jabłek.
- Witam... - powiedziałam nieufnie.- Furia. - przedstawiłam się krótko.

"Hmm..Widać nie ma ochoty na nowe znajomości"-pomyślałem. Zniechęcony odchodziłem wolno ze spuszczonym łbem. Podszedłem do Anity i zacząłem szturchać ją i zaczepiać.

Niewzruszona wróciłam do jedzenia jabłek.
- Jaka to rasa? - zapytała Ness, wskazując na Banito.

-Andaluzyjski, a co?- zapytała z zaciekawieniem An. Odszedłem kawałek od Anity i skubałem trawę.

- Tak pytam. - uśmiechnęła się Ness. - Niespotykana maść. - zdziwiła się.
Ja zaś podbiegłam nieco bliżej i parsknęłam. Strzygąc uszami zaczęłam brykać i cwałować z radosnym parskaniem.

-Niespotykana? Dlaczego?-zapytała ze zdziwieniem Anita. Nadal skubałem trawe od czasu do czasu spoglądając na Furie..

- Taka... - szukała odpowiedniego słowa. - Rzadka. Unikatowa, oryginalna. - wyjaśniła z uśmiechem. Ja zaś przestałam brykać i podeszłam do Ness, trącając ją nosem. W moich oczach było widać zmęczenie.
- Ach, tak. Furia miała dzisiaj niezły trening... - wyjaśniła An. - Będziemy już lecieć... - podniosła się i zarzuciła mi wodze na szyję. - Pa! - krzyknęła, wyprowadzając mnie poza padok, a ja mimowolnie zarżałam do Banito.

Postawił uszy i spoglądał na ochodzącą Furie. Szturchnął An. Wsiadła na niego i pobiegli do boksów.

Ellie wprowadziła mnie i puściła. Chwilę się popasłam, a Ellie przez ten czas szykowała siodło i ogłowie. W końcu podeszła do mnie z ogłowiem i założyła mi je mimo widocznego mojego oporu. Gdy skończyła założyła siodło, po czym dociągnęła popręg. Naszykowała się i wyprowadziła z padoku.

wgalopowałem. Kat zsiadła ze mnie i pozwoliła zjeść mi trochę trawy. Kiedy zacząłem się paść Kat podeszła do Elli i powiedziała:
-Hej, co u ciebie?

W wyjściu usłyszała czyiś głos. Odwróciła się i zobaczyła dziewczynę.
-Hej, jestem Ellie. Jest super. Nie dawno udało mi się ujeździć tą oto klacz.-powiedziała wskazując na mnie. Widząc, że coś o mnie mówi prychnęłam.-Nie było łatwo, ale jednak. A u ciebie?

Kiedy zajadałem się soczysta trawą. Kat razmawiała z Ellie
-Jestem Katarina ale możesz mi mówić Kat. A u mnie extra.

Prychnęłam zniecierpliwiona. Ellie zwróciła na to uwagę.
-Przepraszam cię, ale Tiara wie, że jedziemy na przejażdżkę. Widać, że bardzo jej zależy. Ja już lecę. Do zobaczenia!-powiedziała i odwróciła się prowadząc mnie. Nie spieszyła się zbytnio. Spokojnie wychodziła.

-Ja też już lecę-powiedziała i podeszła do mnie. Wsiadła i pogalopowaliśmy do lasu.

Powoli weszłam na padok. Ness zdjęła mi siodło i ogłowie i położyła je na ogrodzeniu. Sama zaś usiadła pod jednym z drzew. Zawierzgałam wesoło i rzuciłam się w dal, parskając głośno.

Weszliśmy, Kat rozsiodłała mnie i zdjęła ogłowie. Ruszyłem za Furią, natomiast Kat usiadła koło Ness.

Zatrzymałam się pod jedną z jabłoni i skubnęłam trawy. Zarżałam głośno, nawołując Carino.

Podbiegłem do Furii. Koło mojego kopyta leżało jabłko. Popchnąłem je pyskiem tak że zatrzymało się koło kopyta Furi. Zarżałem głośno.

Zawstydzona zarżałam cicho i chwyciłam jabłko. Podeszłam blisko do Carino i gestem nakazałam, aby chwycił drugą połówkę jabłka. W moich oczach zagościła nie tylko radość. Było to coś więcej... Jak dotąd nie znane mi uczucie...

Chwyciłem za drugi koniec jabłka i zdałem sobie sprawę, że między mną a Furią nie jest przyjaźń tylko coś więcej. Zdałem sobie sprawę że ją kocham, było tak od chwili kiedy ją poznałem.

Zanim ugryzłam swoją połowę jabłka, zdałam sobie sprawę, że nie chcę być przyjaciółką Carino. Nie, nie przyjaciółką. Chce być z nim na zawsze, chcę być jego partnerką! Nieśmiało (ja, nieśmiało?!) spojrzałam w oczy ogiera.

Również spojżałem w oczy Furi. W jej oczach było widać radość i o wiele więcej.

Ness spojrzała w naszą stronę.
- Spójrz! - krzyknęła podekscytowana do Kat, wskazując na nas.
Delikatnie zjadłam połowę jabłka i trąciłam nosem Carino. Podeszłam do niego jeszcze bliżej i lekko wtuliłam się w jego pierś, rżąc cichutko.

Zjadłem swoją połowę jabłka i odwzajemniłem przytulenie. Kat spojżała we wskazanym kierunku i zaparło jej dech w piersiach.

Ellie spokojnie mnie wprowadziła. Spuściła mnie, a ja przegalopowałam się kawałek. Po chwili wróciłam do Ellie i parsknęłam cicho. Pogładziła mnie po chrapach, a ja wciąż trącałam ją łbem. Wiedziała, że chodzi mi o przejażdżkę, a więc powiedziała:
-Nie dość masz jeszcze przygód?

Odeszła na chwilę zostawiając mnie samą. Pocwałowałam kółko, a Ellie weszła spokojnie z siodłem i ogłowiem. Pogalopowałam do niej, a ona założyła mi sprzęt. Wyprowadziła mnie i szła w stronę plaży.

Zarżałam z czułością w głosie.
- Na zawsze razem? - zapytałam niepewnie.

-Na zawsze-i również zarżałem.

Zarżałam głośno i zaczęłam biec po całym padoku, radośnie wierzgając. Gestem zaprosiłam Carino do wspólnej zabawy.

Ruszyłem za Furią. Biegałem koło niej, wierzgałem i głośno, radośnie rżałem.

- Popatrz na nich. - powiedziała wzruszona Nessie.
Zarżałam czule i pogładziłam łbem Carino.

Odwzajemniłem ten gest i lekko musnąłem chrapy Furi moimi. Kat wzruszona powiedziała
-Widze, wyglądają tak pieknie

- Tak. Pasują do siebie idealnie... - wyszeptała, nie chcąc zmącić panującej ciszy.
Zarżałam cicho i trąciłam nosem Carino.

Teraz czułem się naprawdę szczęśliwy i wolny. Spojżałem ponownie w oczy Furi rżąc przy tym cicho. Kat przyglądała nam się w ciszy

To było prawdziwe szczęście. Nie czułam się tak nawet wtedy, kiedy zobaczyłam, że Carino się obudził. Teraz czułam, że osiągnęłam szczyt radości. Potarłam łbem o psyk Carino, parskając cicho. W oczach Nessie zalśniły łzy wzruszenia.

Z czułością odpowiedziałem na ten gest. Kat oparła głowę o ramie Ness i za wzruszeniem przyglądała się nam.

Zarżałam radośnie. Chciałam zostać tutaj już na zawsze. A przynajmniej na dzisiejszą noc...

Wtedy Kat powiedziała:
-A może nasze koniki zastana tu na romantyczną noc-po tych słowach od razu dałem do zrozumienia że tak. Powoli ruszyłem w kierunku jabłoni. Zachęciłem Furie żeby poszła za mną. Kiedy ruszyła doszliśmy do jabłoni i oboje położyliśmy się na ziemi.

- Cudownie! - zachwyciła się Nessie. Podbiegłam do niej, a ona przytuliła mnie z radością. Potem szybko wróciłam do Carino.
- Chodźmy już, nie przeszkadzajmy im! -  zaśmiała się Vanessa i ruszyła w kierunku wyjścia.
______________________________________________________________________________________________________________________
A co działo się później? Tego żadne z nich nie pamiętało...<33.

kat wyszła.

Ellie weszła i spuściła mnie. Usiadła w cieniu drzewa i obserwowała co robię. Pobiegłam do Carino i Furii. Parsknęłam szczęśliwie. Stanęłam obok i czekałam na ich reakcje.

Znów prychnęłam niespokojnie. Nie usłyszałam żadnej reakcji, więc odbiegłam dalej.

Obudziłam się z dziwnym uczuciem. Wydawało mi się, że od ostatniej nocy jestem jakaś... inna. Tak, to odpowiednie słowo. Inna. Skubnęłam trawy i wciąż leżąc obok śpiącego Carino, czekałam aż się obudzi...

Usłyszałam szum i odwróciłam się. Zobaczyłam Furię i podbiegłam do niej. Prychnęłam,a by zwrócić na siebie jej uwagę.

Wciąż przytulona do Carino, parsknęłam do Tiary.

Z zaciekawieniem patrzyłam na parę. Idealnie do siebie pasowali.

Zarżałam cicho i lekko szturchnęłam Carino. Chciałam już wybiegać się i najeść, ale tylko z moim ukochanym. Parsknęłam zniecierpliwiona.

Trochę już leżałem. Wstałem i znów zacząłem biegać w te i we wte. James rozglądał się za mną. Z torby wyciągnął książkę i zaczął ją czytać. Raz zjadłem mu jedną z kartek tej książki. Była nawet smaczna.

Kiedy się obudziłem czułem nadzwyczajny spokój, zarżałem cicho Do Furii.

Z radością szturchnęłam Carino i poderwałam się na równe nogi. Zaczęłam jeść trawę, parskając cicho.

Również wstałem i zacząłem skubać trawę koło Furii. Zarżałem cicho.

Kiedy już się najadłam chwyciłam jedno jabłko i poturlałam je do kopyt Carino. Zarżałam czule.

Również zarżałem i chwyciłem za jeden koniec a drugi podałem Furii.

Chwyciłam drugi koniec jabłka i spojrzałam Carino w oczy. Czułam, że od poprzedniej nocy między nami zrodziła się jakaś więź, o wiele mocniejsza niż jakakolwiek inna.

Delikatnie odgryzłem kawałek jabłka. Nadal patrzyłem Furii w oczy. było w niech co nie pozwala się od nich oderwać. Były piękne jak cala Fuira.

Zrobiłam to co Carino. Podeszłam do niego i przytuliłam się lekko, a potem odskoczyłam i zaczepiając go popędziłam w dal, rżąc donośnie.

Ruszyłem za Furia. Rżałem radośnie, czułem jakbym pozbył się wszystkich zmartwień.

Pozwoliłam się dogonić ogierowi i równo z nim ruszyłam cwałem, rżąc radośnie.

Przy Furii czułem się wręcz nieziemsko.

Po kilku minutach szalonego cwału, wyłożyłam się na ziemię i wytarzałam w liściach, parskając głośno.

Zaczolem tarzać się kolo Furii. Liscie fruwały w kolo nas.

Szczęśliwie wywijałam kopytami w powietrzu. Zarżałam do Carino, głosem pełnym uczucia.

Kiedy ujrzałam biegnącą do mnie Ness, wstałam z ziemi.
- Wybacz Carino, ale na chwilę zabiorę ci partnerkę. - uśmiechnęła się i założyła mi kantar. Powoli wyprowadziła mnie z padoku. Niechętnie szłam za Vanessą.

Zostałam wprowadzona przez stajennego na padok. Ruszyłam zgrabnym kłusikiem poznając nowy teren. Widząc ogiera wyciągnęłam swą łabędzią szyję i zwolniłam  do stępa, który zaskakująco przypominał zebrany.

Parsknąłem i zacząłem ponownie jeść trawę. Kiedy zobaczyłem nieznaną mi klacz i parsknąłem ponownie.

Popatrzyłam na wygłupy pary, ale zauważyłam nową klacz. Podeszłam do niej i zarżałam

Zauważając podchodzącą do mnie klacz stanęłam i zarżałam grzebiąc kopytem w ziemi, a czarniuśkim ogo